“Ik vind de verhalen te braaf”, een eerlijke mening die er helemaal mag zijn.
En inderdaad, in mijn verhalen geen grootmoeders die opgegeten worden, geen kinderen die in de oven van de heks belanden, geen hertenmama’s die doodgeschoten worden, geen achtervolgingen door een reus met zevenmijlslaarzen, … Nope, hoogstens een ezelige ezel en een nare trol vanop afstand 
De verhalen zijn geschreven zoals ik ze graag had gewild als kind: vredig …
Gelukkig kwam er ook deze week weer heel wat fanmail binnen:
“Het is fantastisch werken met jouw mooie werk. Grootouders vinden dit ook zo leuk voor de kleinkinderen. In de drukte van alles iets moois te kunnen doen met hun kleinkinderen.”
“Ik heb nog maar 1 verhaaltje (Izzy’s tocht) in mijn les zedenleer gebruikt maar ben al – samen met mijn leerlingen – fan! De thema’s sluiten nauw aan bij ons leerplan en de vertelplaten, muziek en werkblaadjes zijn een mooie extra.”
“Ik heb echt elke dag plezier van je boek! Hoopvol, duidelijk en zelfs in het buitengewoon onderwijs heel bruikbaar!!”
“Wat een mooi project heb jij in de wereld gezet! Ik heb al heel wat reclame gemaakt bij mijn collega’s kindertherapeuten en bij een aantal (zorg)leerkrachten uit het lager onderwijs. Zalig om met jouw verhalen aan de slag te gaan!”