De boeken bezorgen me een soort recyclagevirus. Overschot van karton wordt steevast gebruikt voor sjablonen, ik haal bubbeltjesplastic bij een bevriende meubelwinkel en ik verzamel zowat elke grootte van doos voor verschillende bestellingen.
Tijdens de kerstperiode kocht ik een witte pull met daarop een soort van sneeuwballen. Vandaag besloot ik dat de pull beter was zonder de ballen (no comment). 🙂 En zo hebben we de perfecte pomponnetjes voor de mutsen van de verbeeldkleren.
Is dat erover?

Wat een jaar! Dank je wel aan iedereen die een boek, krachtkaartjes of muziekcd kocht. Maar ook aan mijn steuntroepen: familie, vrienden, collega’s, … en velen die ik niet eens live gezien heb. Jullie deden me verder springen dan ik ooit voor mogelijk hield.
Dank je wel Katrien ook, voor de afbeelding hieronder, en alweer een jaar van creativiteit.
En ja, ik heb een nieuw ideetje voor 2019. 🙂 Of het wat wordt … Je zit op de eerste rij om het te volgen hier.

Het was hier even stil, maar dat was dan vooral omdat ik niet stilgezeten heb. Ik werkte op school alles af en zat bijna elk weekend op een kerstmarkt om te signeren. Je vond me in Gent, Aarschot, Heist op den Berg, Gijmel en ook in Putte, samen met Ines van het boek Dappere draak.

Ik nam ook wat tijd om te vieren, zoals hier op Ondernemend Aarschot feest in het huis van de kerstman met de supermadammen van T Pure vrouwtje, Atelier Mijn Wonderland, Thee met een Verhaal, Twalsiree.be en Beleefboerderij De vliertuin.

En ik verzond 200 boeken, efkes tussendoor. Donderdagmiddag was alles ineens op: de verzenddozen, de enveloppen, de krachtkaartjes … Normaal ben ik de voorzienigheid zelve, maar ik werd gepakt in snelheid. 😉
Gelukkig leverde Bol ook snel en Katrien en haar mama vlogen aan hun naaimachine voor de krachtkaartzakjes. Weer helemaal ready om te verzenden.

Ik ging ook kerstshoppen natuurlijk en was blij verrast om de boeken mooi uitgestald aan te treffen in de Standaard Boekhandel Aarschot, echt fijn.

Een ding is zeker: er zullen deze dagen heel wat lezertjes bijkomen en dat is voor mij het mooiste kerstgeschenk.

Vandaag had ik een standje op de kerstmarkt van mijn geboortedorp Gijmel. Ze ging door in de parochiezaal van mijn lagere school, naast het ‘speelbos’. Ik vertel erover tijdens mijn lezing.
Over het feit dat ik potjes sorteerde in de zandbak, met mijn poep op de rand, niet in het zand.
En dat ik nooit op het hoge klimrek ging, niet zozeer uit angst, maar omdat er een heel aantal vragen niet opgelost waren in mijn drukke hoofd (stop-en-check). Dat ik vaak bij de juf belandde in het prieeltje, omdat ik een rustig plekje zocht.
Er is een en ander veranderd vandaag, maar ik herken de zandbak, de tunnel en het prieeltje. Het klimrek werd vervangen door een lager formaat. 😉
Ik ben ook veranderd. Ik hou nog steeds niet van zand, maar ik zorg dat ik een handdoekje bijheb.
Ik ben nog altijd niet zot van een klimrek, maar ik kan mezelf aanmoedigen om het toch te doen.
Ik zoek nog steeds graag een rustig plekje op, maar voel me niet langer een ‘alien’.
In het voorjaar worden er nieuwe bomen geplant. Vele kinderen zullen er weer spelen, elk op hun eigen manier. Ik hoop zo dat iemand dat kind aanmoedigt dat onderaan het klimrek staat … En dat iemand in godsnaam een handdoekje meepakt. 🙂

Er zijn opvallend veel bestellingen van scholen de laatste weken. Iets met budgetten die op mogen, denk ik. 😉
Voor velen was het hét Sintcadeau aan de klas, en daar kan ik alleen maar om juichen. Zeker met de toetsen voor de deur, zijn een aantal verhalen prima inzetbaar, voor alle kinderen. Een topper is het verhaal van de twee bruggetjes met opdrachten, een liedje en uitgewerkte knutselideetjes. Een mooie oefening om stappen te zetten naar vertrouwen.
Straks lees ik voor in een school waar ze de boeken al zeer goed kennen. Benieuwd welk verhaal ze zullen kiezen …

What else? November was een recordmaand met 229 verkochte boeken. Enkel januari deed beter, maar toen was boek 2 net uit. Ik ben nu veel ’ten velde’ op allerlei marktjes en voor vele mensen is het een perfect cadeau voor Sint of kerstboom. Het blijft me verbazen, maar ik krijg dan ook veel steun. 
Gisteren ging er een studiedag door voor 220 leerkrachten. Een mooie samenwerking tussen verschillende kindercoaches. Bijna allemaal hadden ze de boeken mee om te tonen als werkmateriaal. Schoon toch?

Zaterdag had ik een stand in het Huis van de vrouw. Fijn om ook daar heel wat boekfans te ontmoeten. Zondag deed ik mee aan de Supermadammen supermarkt in hometown Aarschot. Super fijne sfeer en topverkoop. Het gaat heel hard momenteel. Meer dan 200 boeken vonden hun weg de voorbije drie weken. En dat doet wel wat met je systeem …

Ook maandag bracht ik maar liefst 24 boeken naar de Post. Een verslagje:
Alles (letterlijk) binnengeduwd gekregen, kei content. 
Naar huis rijden en beseffen dat ge te weinig boeken in de doos voor Standaard Boekhandel gestoken hebt, omdat uw hoofd compleet in chaos is.
Bedenken dat ge thuis doorzichtige tape moet gaan halen omdat het label anders onbruikbaar is.
Schoolfile.
Terug naar de post met de extra boeken, een breekmes en tape in de aanslag. Ge zijt een supermadam of niet hé. 😉 😉 
De loketbediendes in rep en roer om het pakket te zoeken.
De doos vinden (hallelujah!) en vervolgens, supersukkelgewijs, de extra boeken laten vallen. Beschadigd.
Een lichte crisis krijgen en weer naar de auto lopen (gelukkig nog geen bonneke, dat ook nog) en bidden dat er nog in de koffer liggen, yes!
Weer naar binnen, doos openen, juiste hoeveelheid erin stoppen, dichttapen, afgeven.
Schoolfile.
Niet weten of ge nu moet lachen of bleiten …

Ook dat is uitgeven in eigen beheer … 😉

Als het kan, ga ik graag naar lezingen rond hoogsensitiviteit. Vanavond ontmoette ik Fleur van Groningen in de bib van Tremelo.
Ze babbelde over haar ervaringen en las stukjes voor uit haar bestseller, humor inclusief. Echt ook, zonder filter.
Ik hou vooral van oneliners en neem deze mee van haar opa zaliger: ‘Je kan niet heel je leven op je tenen lopen.’ 🙂
Volgende week donderdag stap ik op stevige voeten binnen in Sofie’s store & More en geef ik zelf nog eens mijn lezing. Ik kijk er naar uit om jullie te ontmoeten.
Dit boek gaat weer mee op tour in mijn minibib, maar nu gesigneerd. 🙂

• 

• 

Ik doe de dingen graag zelf (lees: ik kan niet zo goed de controle loslaten 🙂 ).
Drie jaar geleden knutselde ik deze site in elkaar die wat wijzigde naargelang mijn kennis van WordPress groeide.
Maar zag je het al? De website kreeg een nieuwe structuur en een aantal teksten werden herwerkt. Een fijne samenwerking met Leen Raats van Teksttype. De juiste persoon op het juiste moment …
Ik gaf het met alle vertrouwen uit handen. Thanks!

Ze was al twee keer aan mijn stand gepasseerd tijdens het HSP congres. Een oudere dame met de zachtste ogen. Ze trok een krachtkaartje, ritselde door de parels van durf, keek de boeken in en ging dan weer door.
De derde keer zei ze: ‘Ik word altijd naar deze stand getrokken, ik weet niet wat het is. Ik kom een boek kopen. Voor mezelf.’
Ik vroeg welk boek haar het meest aantrok en toen zei ze vastbesloten: ‘Ik ga ze allebei meenemen, want het is mijn dag vandaag.’ Mooi vond ik dat!
Hoe maak jij van elke dag ‘jouw’ dag?

Dinsdag sprak ik af met Leen Raats, schrijver. van Teksttype. Ze werkt als copywriter en eindredacteur, maar schreef ook het natuurdoeboek Woudapen met massa’s weetjes, tips en spelletjes. Haar missie: kinderen doen spelen en ontdekken in de natuur.
Zo fijn om alweer iemand te ontmoeten die het aandurfde om uit te geven in eigen beheer. We wisselden alvast tips en trics uit en dus ook onze boeken. 🙂
Haar feedback op mijn verhalen:

“Wat heb jij fantastische boeken geschreven, zeg! Leuke verhaaltjes, heel doorleefd, levendige personages waarin elk kind wel iets van zichzelf herkent en zoveel levenslessen en wijsheden die op een ongelooflijk laagdrempelige manier worden gebracht, maar zonder belerend te zijn. Heerlijk! Ik heb ook de cd beluisterd: mooie, gevoelige liedjes die blijven hangen. Maakt het helemaal af!”

Dank je wel! Ik kijk er al naar uit om verder te lezen in Woudapen vanavond.