The making of … deel 4! Januari

20/1/2022: Nummer tien

Het had wat voeten in de aarde, verhaal nummer tien. Ik schreef een tijdje geleden ‘Het beterspel’, een verhaal met thema ‘niet tegen je verlies kunnen’. Het stroomde niet als anders en de twijfel sloeg toe. Nochtans keert Gyppy glimworm terug in dit verhaal, nu samen met zijn broer Eliot. Ze houden een wedstrijdje ‘kaartenhuisje maken’ en Guppy verliest. Dat maakt heel wat emoties los.
Ik ben blij met het thema, herkenbaar in vele gezinnen denk ik. Maar twijfel … En dus testte ik het verhaal in twee gezinnen. De samenvatting: ‘Hun antwoorden: samen spelen is belangrijker dan winnen, de winnaar kan aan de verliezer leren hoe je beter kan worden.’ Dat is echt de clue van het verhaal, dus nu ben ik gerust, het beterspel wordt nummer 10.
What else? Katrien tekende al wel wat, maar sinds deze week staat de turbo aan. Alle afbeeldingen bij de bloemenfluisteraar zijn klaar, op drie dagen tijd. En ze zijn waw! Ik hou me bezig met het plaatsen en feedback geven. Helemaal in flow.
Vandaag werd ook onverwacht de derde druk van deel 3 geleverd, 700 nieuwe exemplaren. Off we go, again!

The making of … deel 4!? December

3/12: jarig

Vandaag ben ik jarig en Katrien weet perfect wat me blij maakt: tekeningen. Ondertussen zijn de tekeningen bij Het spijttapijt klaar met Mo, Meggie en Hatseflats en ook het verhaal van de Prikkelplu komt tot leven. Ik leer Pixie en Hoppe kennen.

15/12: toren

De eerste twee weken van december waren zotjes qua verkoop. Ik wou het een keertje ‘zien’, het aantal boeken die we verzonden hadden. Mijn vader was meteen mee in mijn plan. Het leverde leuke foto’s op, maar ook drie beschadigde exemplaren. πŸ˜‰

kerst-2021-3-242x300

16/12: papierprijs

Ik krijg een bericht van drukwerkmakelaar Igor. De papierprijs is met 40% gestegen en zal nog stijgen in januari. De levertijd kan oplopen tot drie maanden. Na wat rekenwerk en het opvragen van offertes, besluit ik om nu al een derde druk te bestellen van boek 3.

19/12: nummer tien?

‘Zou het niet leuk zijn om weer iets met Guppy te doen?’ vroeg Katrien me onlangs. Dat zie ik wel zitten. Vanavond schrijf ik een verhaal rond Guppy en zijn broer die een kaartspel spelen. Guppy verliest en wordt daar heel erg boos om. Ik vind het thema goed en er zit een leuke twist in het verhaal, maar ergens klopt er nog iets niet. Dit wordt geen makkie, dat voel ik nu al.

24/12: 10.500 exemplaren

Ik hou zoveel mogelijk het schrijfproces van deel 4 bij in deze blog, maar tussendoor vieren we natuurlijk ook het succes van de andere boeken. Vandaag bereikten we de kaap van 10.500 verkochte exemplaren.

10500-300x200

31/12: terugblik en doelen

2021 was goed voor 1586 verkochte exemplaren, veel voor een jaar waarin ik geen nieuw boek uitbracht. Boek 1 blijft het populairst met 5905 verkochte exemplaren van de in totaal 10537 boeken over de jaren heen.
‘Had je dat verwacht?’ is een veelgestelde vraag. Nee, natuurlijk niet. Ik herinner me zeer goed de levering van het eerste pallet in de garage met 700 boeken. Een groot deel van mijn spaarcentjes zat erin. Met een klein hartje begon ik aan de verkoop. Maar jullie sloten Guppy en zijn vrienden heel snel in jullie harten.

2016-1118-2017-1168-2018-1925-2019-1575-2020-3165-2021-1586-300x251

Een tweede boek kwam er al snel in 2017. Daarna dacht ik dat het klaar was.
Corona hielp misschien bij het maken van een derde boek. 2020 was echt zotjes. Bijna te zotjes, want ik kreeg het allemaal niet goed meer rond. Mijn creativiteit werd gesmoord, ik deed niks anders dan inpakken en facturen maken. πŸ˜‰
Een webshop en wat aanpassingen brachten de verlossing. Dit jaar ging alles een pak vlotter en ik schreef, tot mijn verbazing, tien nieuwe verhalen. Ik kan niet wachten om ze de wereld in te sturen. Nog even geduld …

Ik ben helemaal klaar voor een zot 2022. Het doel: minstens 2500 exemplaren. πŸ™‚

The making of … deel 4?! November

6/11: Opdrachten

De energie van maatje Nancy van Fonkelster mag niet ontbreken bij het maken van boek 4. Door haar vele ervaringen met kinderen kan ze de verhalen en opdrachten perfect mee invoelen en bijsturen. Fijn om dit samen te doen en er eventjes weer helemaal in te zitten. We hebben nog werk … veel werk … 1f642

nancy-en-ik-300x280

11/11: Knopen doorhakken

Katrien en ik bespreken vandaag ‘het schema’. Als je hier een beetje volgde, is het duidelijk dat we momenteel niet in de juiste drive zitten, om diverse redenen. Januari 2022 is niet haalbaar, we gaan voor ‘het voorjaar van 2022’.Β 
Vanaf 20 november vliegen we er weer in en hoop ik hier regelmatig nieuws te kunnen posten. πŸ™‚

29/11: Tekeningen spijttapijt

Als de energie van Katrien en mij samenvloeien, gebeurt het … Vanavond plaatste ik vier tekeningen bij Het spijttapijt. Sommige nog ruw, andere meer afgewerkt, maar nu al schoooooon! 2764
De chats vliegen over en weer en het stroomt weer alsof er nooit een pauze is geweest. Er biggelen tranen over mijn wangen terwijl ik dit schrijf. We’re back! 1f4aa

The making of … deel 4! Oktober

5/10: kunstwerk

Beatrijs werd vandaag in de bloemetjes gezet als leerkracht, zo verdiend! Ze is de enige die in mijn teksten mag broddelen. πŸ™‚ Elk woord van het artikel klopt, maar dat wist ik ook al voor ze het kunstwerk kreeg.

beatrijs-2-700x286

6/10: eindredactie klaar

Ik krijg mijn teksten terug. Dat blijft toch altijd een beetje spannend. Leer ik bij qua schrijven? Laat ons zeggen dat ik dezelfde fouten blijf maken, hoewel ik er extra probeer op te letten. Och ja, ieder zijn talent zeker. Heel tevreden met de aanpassingen en opmerkingen. Ik plaats alle teksten weer in Indesign en stuur deze versie door naar Katrien. Ze kan nu echt starten. Ik stuur ze ook nog naar Nancy, mijn maatje van de zee. Haar feedback is ook altijd zeer waardevol.

Misschien had ik dit even nodig om er weer in te komen.

7/10: cover

Wow, Katrien is in actie geschoten en toont me een schets voor de cover. Zo leuk! De aanpassingen vliegen over en weer en uiteindelijk zijn we al best tevreden met de look and feel. Zilveren spotlak erbij, yes, komt goed!

The making of … deel 4! Augustus en september

Er gebeurt dus weinig … Zo weinig dat ik even twee maanden samenvat. πŸ™‚

26/8: teksten verzenden

Ik verzend de negen verhalen naar Beatrijs voor eindredactie. Zowel zij als ik starten een nieuw schooljaar, altijd een drukke periode. Ik veranderde deels van job en werk nu twee volle dagen op het secretariaat van Qrios Kessel-Lo. Daarnaast geef ik nog wat les, ’s morgens. Ik moet schakelen van avondles en nachtraaf naar ochtendmens, en dat is wennen. Er is geen ruimte in mijn hoofd met alle nieuwe input.
Ook Katrien heeft het erg druk met allerlei projecten. Deel 4 staat on hold.

6/9: meester Wiedewip

In deel 4 zit een verhaal over twee kinderen die gitaarles krijgen van meester Wiedewip. Even checken bij een gitaarleraar of hetgeen ik schrijf een beetje klopt. Ik vraag raad aan Kirri Valvekens, een bevriend muzikant. Hij leest het verhaal en ik krijg, naast tips, volgende feedback: ‘Hey Wendy, wauwww!! Keimooi geschreven!!” Dank je, meester Wiedewip. πŸ™‚

kirri

21/9: Katriens eerste boek!

Het is er! Katrien schreef en tekende haar eerste eigen boek. Een prachtig prentenboek werd het. Proficiat, Katrien! Zeer verdiend.

katrien-met-boek-280x300

The making of … deel 4! Juli

7/7: Bestellingen …

Ik ben in Spanje op verlof, maar de pc is mee voor de bestellingen. Ik zorg voor de administratie, pakbonnen en verzendetiketten. Mijn vader pakt in en verzendt. Een goed geoliede tandem en dat is nodig, want het gaat weer erg hard.

8/7: Herschrijven …

Ik heb ze mee in mijn valies, de negen verhalen. Vandaag neem ik de tijd om ze te herwerken in de strandbar. Ik zit er bijna alleen. Er speelt een leuk muziekje op de achtergrond, ik heb beachview en een mojito. Het schrijversleven … πŸ™‚

21/7: Podcastinterview

Enige tijd geleden vroeg Katrien van Campenhout me of ik zin had in een podcastinterview. Onderwerp: de boeken, maar ook hoogsensitiviteit. Hier kan je het interview beluisteren: Aflevering 14: De kracht van je hoogsensitiviteit, met Wendy Janssens (katrienvancampenhout.be)

FB_IMG_1625135055666-700x268

24/7: Meter deel 4

She said yes! Gisterenavond sprak ik af met eindredactrice Beatrijs Peeters. We hebben een bijzondere klik van bij het begin en dat is alleen maar gegroeid. Ik moest dus niet lang nadenken over het voorwoord en meterschap van deel 4. Het wordt een bijzondere uitgave. 1f642  Je leest meer over haar en de andere meters op www.verhalenvoorgevoeligeoortjes.com/team

28/7: Schets

Katrien zendt een schets van de ijsmeermin. Dat voelt altijd als een feestdag.

ijsmeermin-300x234

En dat was het zo ongeveer voor juli. Vakantiemaanden blijken niet meteen de meest productieve. πŸ™‚ Voorlopig panikeer ik niet. Komt goed!

The making of … deel 4! Juni

Dit wordt (hopelijk) het kortste maandverslag in the making of.

10 juni: eerste echte tekening

Katrien stuurt me een eerste tekening bij het spijttapijt. Waw, deel 4 krijgt alweer een heel andere look and feel, zoveel is zeker. Wat zou ik graag de tekening met jullie delen. πŸ™‚ Er volgen nog een paar kleine aanpassingen na de plaatsing in Indesign, maar dan valt het stil. Katrien heeft haar handen vol met twee kinderen in examentijd, een nieuw boek voor Clavis IndonesiΓ« (jaja) en deze nieuwe uitgave waarvan ik de tekening wel kan tonen. πŸ™‚

RikEnNoor-231x300

12 juni: liedje bij De prikkelplu

Damien stuurt me een liedje bij De prikkelplu. Het refrein blijft hangen, goed zo! Ik pruts wat aan de tekst, we komen er wel. Zijn creativiteit stroomt in ieder geval.

15 juni: nieuwe kaartjes

Wat me deze maand vooral bezighield: de parelkwestie. πŸ™‚
De parels van durf bij boek 2 zijn erg populair. De parels en de kaartjes waarop ze plakken, gaan er hier vlotjes door. Aan parels geen gebrek, maar de kaartjes … Lange tijd werden ze gemaakt door Daisy van coaching De Lotus. Het zijn ronde vormen en die moeten uitgeduwd worden met een plotter. De plotter van Daisy wou niet meer na een update en dus schoot Sofie van Atelier Wonderland me ter hulp. Althans dat wilde ze, want na drie weken vanalles proberen, bleek ook hier iets mis met, toevallig, dezelfde plotter. Toch dank je wel dames voor de effort.
Maar dus moest bibi op zoek naar een oplossing. Wat tekenwerk van Katrien, ontwerp van mij en Vistaprint leverde deze kaartjes op. Ik maakte vierkante kaartjes van rechthoekige, maar liet de achterzijde aan de foutieve kant printen (you stupid woman). πŸ™‚ Ik heb dus redelijk wat moeten knippen en plakken om het in orde te krijgen en de kaartjes zijn dus extra dik. Och ja, het zijn er maar 250. Volgende keer beter!
De parels worden nu ook geplakt met pritt budies ipv lijm. Hopelijk blijft de nagellak zo beter zitten.

O, ik kocht ook nog een nieuw kleurtje nagellak. Nieuwe collectie binnenkort dus. πŸ™‚

25/6: kidsjury

Bij het maken van een boek kies ik een kidsjury. Deze keer koos ik voor de kinderen van mijn osteopate Marieke: Siemen en Felien. Grote fans mag ik wel zeggen. πŸ™‚ Ze kregen de voorbije weken regelmatig een verhaaltje toegestuurd. Dit is de feedback van het gezin:

Prachtig verhaal Wendy…. de kindjes hingen weer aan mijn lippen en ze zijn zeer vereerd om testpubliek te zijn! Zoooooo mooooi! Wat een inspiratie heb je toch! Het klopt weer helemaal! Super leuk verhaal. Inderdaad 1 tje voor de mama’s! Maar de kindjes vinden het ook superleuk en fijn…. zalig die kloktijd!
Prachtig verhaal …. ze zijn hier super fan! En ik ook!
Prachtig verhaal… de kindjes werden er helemaal stil van! Zo bijzonder! Dank je wel om dit wondermooie verhaal te delen!
Zo een mooi verhaaltje… Siemen is er stil van. Hij speelt ook piano… geeft hem de moed om weer eens te oefenen!
Wat een prachtig verhaaltje alweer…. Heel toepasselijk… Dank u dat we het mochten lezen!

Dat zit wel goed dus. πŸ™‚ Ik zou hier graag schrijven dat er een tiende verhaal is, maar nog niet … Momenteel werk ik aan een afstandscursus WordPress voor Qrios, even helemaal iets anders dus.

Begin juli ga ik er een weekje tussenuit, wie weet …

28/6: Opruimliedje

Leuk om de kalme maand af te sluiten: Damien stuurt een opruimliedje bij het verhaal van Rommelien. Echt heel leuk. Wedden dat kamers in no-time opgeruimd zullen geraken. πŸ™‚

The making of … deel 4! Mei

3/5/2021: Feedback en liedjes …

Het nieuws is de wereld in. Dank je wel voor de fijne reacties. πŸ™‚
In het weekend zond ik de twee laatste verhalen naar Beatrijs. Vandaag komt er feedback en werk ik eventjes aan de verhalen.

“Die twee ladders zijn echt heel sterk als beeld, heel concreet en visueel.”

Beatrijs Peeters – De twee ladders

“Rommelien heeft een heel eigen karaktertje, een beetje koppig, eigenwijs. Dat vind ik leuk, en dat maakt het verhaal ook spannender, zorgt voor meer conflict, naar de anderen maar ook naar zichzelf toe.”

Beatrijs Peeters – Rommelien

En dan zijn er nog de liedjes …
Damien kreeg eerder deze week de teksten toegezonden. Hij reageert erg enthousiast en hoort mogelijkheden bij:
– De prikkelplu
– Kloktijd
– De sneeuwlantaarn
– De 2 ladders

Zelf zou ik het heel leuk vinden, mochten we een soort opruimliedje kunnen maken. Het team is weer compleet! Wordt vervolgd …

4/5/2021: Inhoudstafel …

Als er geen verhaal komt, werk ik alvast aan de inhoudstafel. Dat lijkt misschien makkelijk, maar probeer maar eens een verhaal samen te vatten in drie of vier lijnen en dat dan maal acht, voorlopig. Ik ben er niet tevreden mee momenteel, maar het is wel leuk om de pagina gevuld te zien.

6/5/2021: Schetsen …

Katrien is in actie, en hoe. De hele voormiddag krijg ik schetsen toegezonden. Plezant!
En nog ander leuk nieuws … Katrien gaf jaren dansles in Ham. Vorig jaar stopte ze. Twee van haar dansertjes zullen meedoen in de musical. Hoe zot is dat?

Deze week geef ik nog ict-les aan vier groepen. Vanaf volgende week nog aan twee groepen. Lees: er komt tijd vrij! Ik check meteen bij Beatrijs of ze tijd heeft om eindredactie te doen op het spijttapijt. Daarna kunnen Katrien en ik pas echt goed bepalen waar er tekeningen komen.

11/5/2021: Eerste meeting …

Het spijttapijt werd al geredigeerd (dank je Beatrijs) en dus konden Katrien en ik vandaag een meeting plannen. De eerste van een hele reeks. De afbeeldingen waren snel duidelijk. Heks Hatseflats, muizen Mo en Meggie en de eekhoorn krijgen elk hun plekje.
Ik voel nu al dat de lay-out er anders zal gaan uitzien, minder afgelijnd. De eerste schetsen zijn alvast ‘mallemachtig’ mooi. πŸ™‚ Go, go, go!

eerste-meeting

15/5/2021: Eerste liedje …

Damien stuurt me een eerste ‘probeersel’ voor het liedje van Kloktijd. Het arrangement is mooi, maar de tekst voelt voor mij te moeilijk. Ik waak erover dat een 6-jarige het liedje meteen kan meezingen. Even afstemmen naar dezelfde golflengte en gaan.

19/5/2021: Katriens cover …

Damien stuurt me al een tweede liedje, bij De sneeuwlantaarn. Bij dit lied blijven enkele zinnetjes meteen kleven, happy. Het is duidelijk dat hij ook blij is dat hij weer muziek kan maken.
’s Avonds pik ik krachtkaartjes en spaghettisaus (meer info) op bij Katrien en haar gezin. Ze laat me trots de cover zien van haar boek dat in het najaar zal verschijnen. Zot hoe de dingen kunnen lopen. Ik besef nu dat ik nooit zelf een boek zal kunnen tekenen, maar dat hoeft gelukkig ook niet. πŸ™‚

FB_IMG_1621536370045-700x700

20/5/2021: Nummer 9?

Gisteren postte ik een vraag op FB, nl. welke thema’s jullie nog graag zouden zien verschijnen. Er kwam veel reactie, waarvoor dank. Onderprikkeling triggert me, merk ik. Tussen de suggesties zitten redelijk wat uitdagingen die niet evident zijn en die ik helaas ook niet zal kunnen neerpennen wegens geen ervaring. Het geeft wel aan hoeveel nood er is aan helende verhalen voor kinderen. Ik hoop dan altijd dat ze ze ooit zelf zullen schrijven. πŸ™‚

Ik wil graag een tweede verhaal met ijs of sneeuw. Bij deel 2 met zeecover had ik twee verhalen in de zee. Bij boek 3 met maancover had ik twee verhalen tussen de sterren. Niet dat ik aan regeltjes doe … πŸ™‚
Maar goed, ijs dus. Het dierenrijk is dan net iets beperkter. Een ijsbeer heb ik al in deel 1, maar een walvis kan wel. Verder denk ik aan de klanken van de walvis, een ijsberg met uitgehouwen ijspaleis (de titel?), ijssculpturen en een ijsmeermin.

ijsberg

Vannacht klutst alles door elkaar in mijn hoofd. Om 1u30 kan ik niet anders dan het licht aanknippen en de grote lijnen uitschrijven in mijn boekje. Dat is lang geleden. Tegenwoordig sla ik die stap over, op een paar woorden na, maar mijn pc opstarten op dit uur vind ik er net over.
Ik merk wel dat ik het leuk vind, deze manier van werken. Ik hou ervan om pijltjes te trekken en verbindingen te maken waar ik waarschijnlijk alleen maar aanuit kan. Het stroomt, maar ik voel ook dat er voor mij lading op zit. Thema’s: voelen, vertrouwen, verbinden … Benieuwd wat de walvis me brengt …

Screenshot_20210520-014453_Pixlr-700x931

21/5/2021: Het ijspaleis (9)

Lang liet het schrijven niet op zich wachten. Gisteren liep ik de hele dag embetant rond. Ik zat met een schrijfei, maar moest ’s avonds nog werken, niet de juiste vibe. Na mijn les probeer ik het toch.
Wilbert walvis keert na jaren terug naar zijn geboorteplek en ontdekt dat het ijspaleis, waarin de zeemeermin woont, afgesloten is. Er wordt gefluisterd dat haar schubben zijn veranderd in ijspegels.
Ik schrijf een dik uur. Halverwege stop ik. De reden: te moe door de onderbroken nacht en een vroege afspraak bij de tandarts.
Vanmiddag schrijf ik verder. In het verhaal komt een refrein van een liedje (nog te verzinnen), en dat biedt een mooie mogelijkheid naar een echt liedje toe, met walvissound. πŸ™‚ Er zijn nog wat dingen waar ik over twijfel, maar ik wacht even op de feedback. Ik laat het efkes los nu …

23/5/2021: Feedback

Mijn favoriete momentjes: feedback van Beatrijs.

Mooi verhaal, een beetje triest en melancholisch (maar dat heeft ook met het lied van de walvis te maken dat ik erbij hoor). Ik hoop dat je hiermee heel veel kinderen bereikt, dit thema is zo herkenbaar.

Beatrijs Peeters – Het ijspaleis

Dit verhaal zal nog tijd vragen om het juist te krijgen, maar die tijd is er gelukkig. Vanavond herwerk ik andere verhalen.

The making of … deel 4?! Januari – April

Oh my God, ga ik dit echt weer doen? De goesting is er, maar evengoed de onzekerheid, het uitstelgedrag, de ‘hoe deed ik het alweer?’ perikelen en de kans dat deze verhalen nooit een boek worden …
Maar goed, ik heb het schrijven gemist, dus we zien wel. Heb ik dan niks geschreven sinds april 2020? Weinig. Ik noteerde af en toe iets in mijn boekje, vooral leuke woorden, namen en thema’s. Maar echt een verhaal schrijven, nee. Ik had ook niet het gevoel dat daar ruimte voor was. De verkoop van de drie boeken houdt me redelijk bezig.
Ondertussen is er een webshop en dat neemt wel wat administratie weg. Corona zorgt er dan weer voor dat al mijn andere activiteiten wegvallen, zoals optreden met de coverband, lezingen geven en marktjes doen met de boeken. En misschien was het gewoon weer tijd …
Ik stel me voor dat deel 4 in het universum hangt en dat ik de verhalen gewoon moet downloaden. Ik snotter meteen een zakdoek vol bij het idee. Er is niks wat mij zo raakt als schrijven.

Het is mijn geheim tot ik een 7-tal verhalen geschreven heb. Enkel mijn naasten weten dat ik weer schrijf, ’s nachts, of course. Deze blog hou ik bij voor iedereen die er inspiratie in vindt, mezelf inclusief. πŸ™‚

18/1/2021: Het spijttapijt (1)

Deze titel zit nog niet lang in mijn hoofd. Vraag me niet hoe die daar verzeilde. 13/1 schrijf ik de grote lijnen uit in mijn boekje, niet meteen met het plan om te starten met schrijven.
Het thema is wel duidelijk: sorry zeggen, vooral voor kinderen die dat woord niet graag zeggen, maar ik wil het combineren met leren delen.
Ik zie een wezen (?) met een tapijt en twee muizen. Ik vermoed dat het komt omdat ik een foto van deze twee cuties bewaard heb in een mapje inspiratie. Ze komen uit de boeken van het muizenhuis, geweldig. Normaal zoek ik altijd naar nieuwe figuren (ik gebruikte al een muis in deel 2), maar aan deze kan ik niet weerstaan.

muizenhuis2-700x700

Daarnaast heb ik ooit eens ‘de vertelsleutel’ genoteerd.
Tijdens de kampjes van Fonkelster gebruiken we de praatstok. Wie de praatstok vastheeft, mag praten, de anderen hebben een nog veel belangrijkere taak: luisteren. Ik wil het eerst proberen met de sleutel.
Het lijkt me leuk als het wezen warrelig praat. Humor blijft belangrijk in de verhalen. Tijdens de kerstperiode keek ik naar de film ‘de grote vriendelijke reus’. Ik noteerde toen de woorden die ik grappig vond. Het is dankbaar materiaal nu.
Ik start op een maandagavond, na een afstandsles WordPress. Nu ja, starten. Het witte blad staart naar me. Ik ben weer vergeten hoe het ook alweer ging. Noem het gerust faalangst. Die zal ik er moeten bijnemen, als metgezel, voor de 31ste keer.
Het begin is moeilijk, maar na een tijdje ben ik vertrokken. En dan gebeurt het weer: nieuwe wendingen met oa de grote broer-kleine zus band die erbij komt, wat voor mij verrassend is. Normaal schrijf ik over dingen die een uitdaging waren voor mij als kind. Ik heb geen broer of zus. Een nieuwe fase breekt aan …
Ook de eekhoorn krijgt weer een rol. Het woord sorry laat ik vervangen door smartie. Er volgt zelfs inspiratie voor een cadeautje bij deel 4 in de vorm van kaarten die helpen bij het uitrafelen van een ruzie. Wow, hold your horses.
Ik schrijf 2308 woorden, misschien wel het langste verhaal ooit. Ik herlees het verhaal niet eens en stuur het meteen naar mijn ‘eerste draft lezers’, zelf nog verwonderd.
Ik krijg fijne feedback, ook van Katrien, maar bij haar wringt het stuk rond het vervangen van sorry. Ik laat het even sijpelen.

17/2/21: De prikkelplu (2)

Ik herwerk het spijttapijt, met de nadruk op gemeend sorry zeggen. De vertelsleutel werkt niet en wordt dan toch vervangen door de praatstok. Het wezen krijgt een naam nl. Hatseflats. Tot nu toe is ze een heks, maar ik weet niet of dat zo zal blijven.

Maar goed, er dient zich al een tweede verhaal aan. De prikkelplu staat al in mijn boekje sinds oktober 2019. De titel kwam nadat er al tien verhalen klaar waren voor deel 3. Ik deed er niks meer mee, maar werd overstelpt met paraplus op het net. OkΓ©, ik heb het begrepen.

Het woord prikkelstorm popte toen al op, maar ook voelanders. En ik zie al een hele toffe knutselactiviteit. Euh …
Het thema is duidelijk overprikkeling, maar toch … Er klikt iets wanneer iemand vertelt over een meisje dat beslist heeft om nooit meer te wenen. Ik vertaal het naar een elf, maar het is nog niet rijp. Ik laat het weer los.

In augustus ga ik wandelen met de vriendinnekes. Zij wijzen me op elfenbankjes. (Later leer ik dat het ook tonderzwammen zouden kunnen zijn, maar hΓ©, het is zoveel leuker om te denken dat het elfenbankjes zijn.)
Een grote smile verschijnt. Natuurlijk, de elf weent haar laatste traan en die valt op een elfenbankje. Wat er dan gebeurt, weet ik niet, nog niet.

elfenbankje-1-225x300

Ik weet het nog steeds niet als ik start met schrijven, maar dat is eigenlijk meestal zo. De elf wil Hoppe heten. Wezentje Pixie komt ter hulp, maar ook de wolken, de wind, … krijgen een belangrijke rol. De quotes uit het boek ‘De jongen, de vos, het paard en de mol’ helpen een handje. Ik kreeg deze in het voorjaar cadeau van vriendin Nancy. Ze vermoedde dat ik er veel zou kunnen uithalen. Ze kent me goed. πŸ™‚

prikkelplu-3-300x291

Het verhaal zal heel herkenbaar zijn voor de gevoelige kids. O, en het past helemaal bij de knutselactiviteit. πŸ™‚
Misschien krijgt Hoppe wel de cover, in de kruin van de boom of anders Pollo pinguΓ―n in een sneeuwlandschap. Pollo wie? Hm, dat is (hopelijk) voor een volgende keer.

19/2/2020: Huppelen in het bos

Ik ga wandelen met Beatrijs, mijn eindredactrice. Wat eerst een zakelijke overeenkomst was, groeide uit tot een bijzondere band. Beatrijs bracht onlangs het boek ‘Puin’ uit. Mijn verwondering en bewondering werd alleen maar groter. Deze vrouw kent het schrijfvak. In vergelijking doe ik maar wat.
We lopen in het bos en na een tijdje vertel ik dan toch dat ik weer aan het schrijven ben. Ik huppel als ik het zeg. Ze is niet verbaasd. Eigenlijk niemand als ik het vertel. Misschien ikzelf nog het meest.
Een paar dagen later vraagt ze of ik mijn verhalen wil zenden. Ik weet dat ze heel weinig tijd heeft en stuur alleen het spijttapijt. Niet veel later ontvang ik al feedback:

Sterk verhaal, met een heldere boodschap. Heel leuk, dat taaltje van de heks, misschien kun je het nog net ietsje meer gebruiken? Dat wordt een hit bij kinderen 😊. Mooi ook hoe je meteen de sfeer neerzet, me binnentrekt in het verhaal. Super personage, heks Hatseflats en mooi klankspel.’

Beatrijs Peeters – Het spijttapijt

Waar is de kleenex? Ik krijg alvast aanwijzingen, tips … Zalig om zo te werken en heel motiverend.

22/2/21: Kloktijd (3)

Hier sta ik zelf stom van. Vijf dagen geleden schreef ik nummer 2 en nu dient nummer 3 zich al aan. Flow noemen ze dat zeker? Ik gaf weer online les tot 22u en verheugde me op zeker vier programma’s die ik opgenomen had. Maar iets zei me dat ik moest schrijven. Nu. πŸ™‚
Ik wou al langer iets schrijven rond leven in het nu, minder gehaast leven, stilstaan bij dingen. Ik zoek altijd een manier om iets makkelijk uit te leggen, een klok leek evident. Ik plaats ze in het midden van een eiland en voeg dieren en sprookjesfiguren toe. Leuk!
De klok heeft op een dag genoeg van de drukte en het feit dat ze niet geapprecieerd wordt. Ze neemt kloktijd.
Ik moet daarbij denken aan ‘mamatijd’, iets waar ik het al eens over heb tijdens mijn lezingen. Benieuwd of de kinderen het zullen doorhebben.
Eerst staat het eiland natuurlijk op stelten, maar erna zoeken ze manieren om zonder ‘regelaar’ te leven. Toch missen ze de klok gigantisch …
Op anderhalf uur schrijf ik 870 woorden, netjes. Alleen het einde, daar kom ik niet uit. Ik heb een kort einde, maar dat wringt. Een lang einde is beter, maar daar kom ik niet tot een pointe. Ik heb er vrede mee momenteel.

Wat misschien meespeelt in de flow: ik volgde een AFT-sessie bij een collega/vriendin (Cavalsano) en zette als doel ‘Ik schrijf vlot een succesvol vierde boek’. πŸ™‚ Daarnaast heb ik al een maand een ander eetpatroon, zonder suiker. Ik durf zeggen dat ik nog nooit zo helder in mijn hoofd geweest ben en 5 kilo lichter, wat helpt bij de kleermakerszit. πŸ™‚
Het is nu 0u30, slaaptijd, met een grote smile …

26/2/21: Vriendendienst (4)

Schrijf anders nog eens een verhaal … Echt zotjes dit.
Een paar dagen geleden zag ik in een fbgroep een boekje opduiken met therapeutische verhalen voor kinderen. Ik bestelde het en las het in een ruk uit. Het plan: ideeΓ«n opdoen, met het boek ‘steal like an artist’ in het achterhoofd. Een verhaal bleef hangen, dat van een kiepwagen die van iedereen de lading meenam.

Vanavond kijk ik naar The voice. Er komen veel bestellingen binnen, dus ben ik weer aan het multitasken. En als ik dan toch de pc op schoot heb … De sfeer is goed. Ik toon jullie misschien eens mijn schrijfsetting. Veel lichtjes en kaarsjes ….

Maar het verhaal dus … De kiepwagen wordt een takelwagen die vriendschap wil sluiten met zijn collega’s en daar alles voor over heeft. De collega’s behandelen Takel niet zo mooi. Een tractor helpt hem om te leren wat echte vriendschap betekent. Ik typ vier bladen vol op anderhalf uur tijd. Zeer blij met het thema.
Vriendin Daisy heeft de nacht en leest het verhaal meteen. Ook zij ziet de kracht van het thema en wat het kan betekenen voor kinderen. I love echte vriendinnekes die de nacht hebben. πŸ™‚
Slapen nu, de kaarsjes zijn hier al lang uit.

28/2/21: Indesign, here we go …

Katrien valt vanmorgen meteen met de deur in huis. Of ik al een verhaal in een lay-out kan zetten, zodat ze wat kan schetsen tussendoor? Euh, okΓ©. Ik moet nog bekomen van het feit dat er misschien een vierde boek zal komen, anderen zijn daar duidelijk al van overtuigd.
Ik ben aangenaam verrast. Katrien tekent het ene boek na het andere voor Clavis en brengt in het najaar een eigen boek uit. Bonnetje trekken dus. πŸ™‚
Ik open Indesign, maak een kopie van deel 3 (dubbelcheck), maak deze helemaal leeg en plaats de teksten van de vier voorlopige verhalen.
Gisterenavond herwerkte ik het spijttapijt weer een beetje. Vandaag werk ik verder. Het verhaal vult minstens acht pagina’s, een record. Twee tekeningen zijn duidelijk, de rest wat minder.

Vanavond herwerk ik de prikkelplu en zend dit verhaal naar Beatrijs voor feedback. Daarna schrijf ik nog een stuk voor Kloktijd en herwerk ook enkele zinnen. Eigenlijk doe ik te veel. Mijn eeuwige valkuil.

De fase van herschrijven, plaatsen, tekeningen … volgt normaal veel later. Maar sinds vorige week merk ik dat de personages doorheen mijn dagelijkse bezigheden sluipen. De verhaallijnen worden duidelijker, ik hoor zinnetjes, weet ineens wat weg moet … Ik zal er maar op vertrouwen dat het zo moet zijn. Corona maakt dat ik de tijd heb, zeker in het weekend. En ik geef toe, het is fijn om regelmatig te verdwijnen naar fantasieland …

10/3/2021: Feedback …

Mijn werk palmt me de laatste dagen in. Too much pc. Het houdt me tegen om in mijn vrije tijd ook nog erachter te kruipen. Misschien moet ik weer naar pen en papier, maar ik tik zo lekker. πŸ™‚ Lichtpuntjes zijn de feedback die ik krijg van Beatrijs.

“Zo mooi. En zo eenvoudig. Heel heel herkenbaar.”

Beatrijs Peeters – De prikkelplu

“Heerlijk verhaal, en mooi hoe je de klok tot leven hebt gebracht met haar specifieke eigenschappen, β€˜lichaamsdelen’.”

Beatrijs Peeters- Kloktijd

“Ik vind Takel heel aandoenlijk 😊, je zet hem goed neer. En ik heb met hem te doen, zo herkenbaar.”

Beatrijs Peeters – Vriendendienst

Ik weet dat ik in de flow moet proberen te blijven, maar ik voel het niet momenteel.

15/3/2021: De auteurs

Vandaag heb ik me eindelijk aangesloten bij de Auteurs, een vereniging die schrijvers helpt bij alle kwesties rond auteursrechten. Hoog tijd dat ik dat allemaal wat serieuzer neem. Leuk weetje: ik ontvang nu centjes (letterlijk) bij elke ontlening uit de bib of dat is toch de bedoeling. Katriens werken zijn al langer beschermd.

16/3/21: De bloemenfluisteraar (5)

Een paar weken geleden zag ik het woord bloesemfluisteraar passeren op Facebook.

bloemenfluisteraar-700x790

Ik ving het woord en schreef het in mijn boekje. Meestal start er dan wel een soort proces waarin ik heel waakzaam moet zijn. En inderdaad, er popt een idee van een tuin met allemaal bloemen met verschillende behoeftes.
In boeken rond HSP wordt er vaak de vergelijking gemaakt tussen paardenbloemkinderen en orchideekinderen. Even kaderen, het gaat over de mogelijkheid om je snel aan te passen. Maar ook deze prent inspireerde me:

flower-700x727

Had ik al een kabouter in dit boek? Nee? Dan doen we er meteen twee. Er kan nog wel een thema bij in dit verhaal nl. jaloezie. Tot daar de grote lijnen. Het proces valt stil.

Vanmiddag heb ik mezelf op een edelsteenmassage getrakteerd bij Chana van Metanoia. Ze voelt dat ik ‘een beetje dicht zit naar boven toe’ maw de inspiratie zal niet meteen stromen. Ik weet het. De poort openhouden blijft lastig.

Ik voel me erna redelijk platgelegd, maar besluit om toch naar de bib te rijden. Ik ga op zoek naar kinderboeken rond faalangst en andere thema’s. Deze buit breng ik mee. Etters en letters zou rond faalangst gaan. Er net boven vind ik de GVR. Beatrijs vroeg me om het taaltje van Hatseflats nog uit te breiden. Het is de tweede keer dat het boek op mijn pad komt, ik zal de hint nu maar aannemen zeker? πŸ™‚

20210317_111343-700x525

’s Avonds ben ik rusteloos. Ik wil lezen, tv-kijken, werken voor school en de andere verhalen herschrijven. Tegelijk val ik bijna om van de slaap. De massage werkt door.
Na veel gedoe kies ik voor het schrijven, jeeee. Ik print de vier vorige verhalen met de bedoeling om ze te herwerken. Maar dan neem ik toch een nieuw Worddocument en typ de titel De bloemenfluisteraar. Het is 22u20. And so the story begins …
Dit verhaal vraagt wat opzoekingswerk: de soorten bloembollen, de functie van bijen bij het verspreiden van zaden …
Een kabouternaam is snel gekozen nl. Paulus, uit mijn kindertijd. De andere krijgt Kobus als naam. Twee uur later heb ik 3,5 pagina’s geschreven. Happy me.
Redelijk zeker dat Chana wel wat meer in de massage heeft gestopt dan alleen maar edelstenen. πŸ™‚

21/3/2021: In the ‘zone’ …

Vandaag nam ik een ‘ik werk aan mijn boek-dag’. Als ik start met herwerken, kom ik in een soort ‘zone’ terecht.
Ik spreek af met een vriendin om even te wandelen, maar ik merk dat het me moeite kost om mijn verhalen achter te laten. Wandelen en voortdoen dus. πŸ™‚
Ik herwerk vooral de bloemenfluisteraar en plaats deze in Indesign. Daarna probeer ik te bepalen waar er tekeningen moeten komen, echt niet gemakkelijk. Ik knip en plak tot ’s avonds.
Euh ja, ik ben dus precies wel een boek aan het maken, hΓ©. Er zijn al 47 pagina’s gevuld, die kan ik toch niet laten liggen?

23/3/2021: Op de bank …

Ik beland op de bank bij mijn osteopate Marieke. Ik heb al een hele tijd last van mijn heup en zeurende pijn naar mijn knie toe. Te veel zittend werk waarschijnlijk en een fitnessapp waar ik nogal enthousiast mee aan de slag ben gegaan. πŸ™‚
Na drie kwartier trekken en sleuren aan mijn lichaam sta ik weer ‘recht’. Fingers crossed dat het betert nu. Staand schrijven zie ik niet zitten. Heb je em? πŸ™‚
Mariekes kinderen zijn zot van de boeken. Zij zijn momenteel mijn kinder testpubliek. Ze kregen het spijttapijt en de prikkelplu toegezonden, beide voltreffers.

25/3/2021: Feedback again πŸ™‚

Donderdag is mijn drukste lesdag. Vanmorgen verneem ik dat ook het volwassenenonderwijs een week eerder in vakantie gaat. Ik snap het niet zo goed. We geven online les, what could possibly go wrong? Versta me niet verkeerd, ik ben niet tegen extra verlof, maar het is niet echt rechtvaardig tegenover de cursisten en als hsp’ertje valt me dat moeilijk.
Net voor mijn laatste avondles krijg ik feedback op de bloemenfluisteraar.

‘Oh, zo mooi, en wat een prachtige pointe! Wat een (h)eerlijk, kwetsbaar en kleurrijk verhaal. Ik herken je.’

Beatrijs Peeters – De bloemenfluisteraar

Ik schiet meteen vol. Het liefst van al zou ik nu starten met herwerken, maar ik moet dus wachten tot na 22u.
Ik besef dat ik nu drie weken heb waarin ik weinig anders kan doen dan schrijven. Een mooi vooruitzicht …

27/3/2021: De sneeuwlantaarn (6)

Wat mis ik de horeca, echt. Niet alleen om te gaan eten met vriendinnen, maar vooral omdat dat normaal the place is waar ik mijn verhalen herwerk. Schrijven kan best eenzaam zijn. In een niet al te drukke horecazaak met een warme choco of op een goed terras met een mojito, daar gebeurt ’the magic’.
Nu zit ik alweer onder mijn fleecedekentje bij mijn kaarsen. Vanavond geen Lego masters owv voetbal, lichte crisis. Dan maar schrijven zeker? Ik lees alle verhalen luidop, herschrijf en maak eindelijk een deftig einde aan kloktijd. Blij.

Maar de titel van deze blog is De sneeuwlantaarn. Wel … In mei van 2019 kribbelde ik al iets rond Pollo pinguΓ―n in mijn boekje. Het thema was rouw, het contrast tussen boven en onder water. Het kwam niet in deel 3 terecht, omdat ik eerder al een verhaal schreef rond rouw.
In augustus vorig jaar wijzigde het thema. Een zeehond raakt de weg kwijt en komt bij pinguΓ―ns terecht. Ik schreef er ook het woord troostgenoten bij, de naam van een Facebookgroep. Begin dit jaar verschijnt daarin deze foto.

Screenshot_20210212-000529_Facebook-700x1054

Sneeuwlantaarn … love it. Ik speel met soortgenoten vs. troostgenoten en zo voel je al meteen waar het thema naartoe gaat: rassen, vluchtelingen …
Vanavond wil het geschreven worden, of beter: ik beslis om weer eens een nieuw document te nemen. Misschien deed ik er zo lang over, omdat het geen evident thema is. Maar nu het erop staat, ben ik er heel blij mee. En wie weet krijgt Pollo pinguΓ―n dus de cover. Met oudjaar stuurde ik die wens alvast uit … Grappig dat ik toen al de sneeuwlantaarn tekende. Al diende die toen om de weg te verlichten naar het vuurhuisje.

20210401_194124-e1617299145929-700x933

Magic! Ineens ben ik heel blij met voetbal op tv vanavond. πŸ™‚

1/4/2021: De twee ladders (7)

Er is nog steeds niks op tv, zoveel is duidelijk. πŸ™‚ Deze foto heb ik een hele tijd geleden opgeslagen in mijn mapje inspiratie. Het thema is meteen duidelijk. Ik moet alleen een activiteit zien te vinden, en personages natuurlijk.

ladder-700x855

Eergisteren ging ik wandelen in Zichem, met vriendin Daisy. We komen dit schattige laddertje tegen. Een reminder?

ladder2-700x935

’s Avonds besluit ik eens te kijken wat er komt. Ik start vrij vroeg, rond 20u30. In elk boek heb ik twee verhalen met kinderen als personages. Het wordt hoog tijd dat ik dus kids inzet als ik de lijn wil doortrekken. Ik kies voor twee jongens, Bram en Pieter, die gitaar willen leren spelen bij meester Wiedewip. Wiedewip heb ik gepikt uit de GVR. Hoe of wat, tja, dat moet je lezen, hΓ©.
Ik ken niet veel van gitaar, maar ik laat ze starten met een aantal akkoorden. Bij Pieter lukt het vlot, bij Bram wat minder. Ik combineer het thema van eigen tempo met nieuwe hobby’s, faalangst en doorzettingsvermogen. Een koolmeesje krijgt de rol als het helpend personage.
Wanneer ik eindelijk aan de twee ladders kom, loop ik vast. Het is bijna middernacht en ik voel me moe. Ik geef niet graag op, maar ik kom er niet uit. Ik sluit af met 2,5 pagina’s. Het is de eerste keer dat ik de handdoek gooi. Erna bedenk ik dat ik mijn eigen verhaal toepas, niet te snel willen gaan. πŸ™‚
Vanmorgen heb ik nog wat nagedacht over hetgeen ik wil vertellen, het is duidelijker nu.
Vanmiddag heb ik een nascholing ict. Erna schrijf ik verder. Een uurtje later is de eerste draft klaar, overdag geschreven! Heerlijk als er leuke wendingen komen, die ik zelf niet zag aankomen.
De titel is niet spectaculair, maar dat was ‘de twee bruggetjes’ ook niet en het is wel een van de populairste verhalen uit deel 1. Misschien moet ik deze dus maar houden zo.

Zeven verhalen geschreven, op de dag dat deel 3 net een jaar uit is. Ik zou het de wereld kunnen insturen vandaag, maar ik wacht nog graag eventjes. Mijn ideeΓ«n zijn, op een paar thema’s en namen na, volledig opgebruikt nu. Kan ik er nog drie schrijven? Ik weet dat dat waarschijnlijk een beetje onnozel klinkt als je ziet hoe vlot het momenteel gaat, maar de zelfzekerheid spat er niet vanaf. πŸ˜‰

2/4/2021: Rommelien (8)

Heel onnozel … Na The voice is er weer niks op tv en ik had dus nog namen in mijn boekje, oa Rommelien. Het is de titel van een verhaal in een voorleesboek dat ik leende uit de bib, vraag me niet meer welk. Het rare is dat het verhaal totaal niet gaat over opruimen of rommel. Ik leg wel meteen de link.
Lien wil niet opruimen, dat vindt ze stom. Tot daar de insteek. Ik zie niet meteen hoe ik er verder een verhaal van kan maken en wil de pc zelfs afsluiten na twee alinea’s. Maar dan krijg ik de ingeving dat ze haar favoriete knuffelbeer kwijtraakt in de rommel. En natuurlijk komt er een mannetje helpen. Nu zie ik mijn kans om een woord te gebruiken dat ik de presentator van Lego masters hoorde zeggen: pomperompedom. Meer heb ik niet nodig om het verhaal verder uit te werken. Ik denk dat vooral de mama’s hier heel blij mee zullen zijn. πŸ™‚
Twee verhalen met kids in deel 4, check!
Verhalen schrijven is dus voor mij vooral woorden vangen en daarna combineren. Dat is echt the fun part. En telkens weer dat leeg document starten en vertrouwen op wat komt. Nog twee …

12/4/2021: Eerste schets …

De voorbije dagen namen andere dingen de overhand. Ik werkte nog wel aan Rommelien en plaatste de laatste twee verhalen ook in Indesign, maar dat was het zo ongeveer.
Vanmiddag bel ik met Katrien. Ze stuurde vandaag de tekst en tekeningen in van haar eigen boek dat in het najaar zal verschijnen. Topper! Ik vraag voorzichtig of dat betekent dat ze tijd heeft. πŸ™‚
We palaveren over de haalbaarheid van kerstmis, maar zien algauw in dat dit voor haar echt wel een groot project is qua tekeningen. Als ze andere projecten wil blijven doen, is begin 2022 misschien beter.
Een half uur na onze videochat, krijg ik deze schets van Mo en Meggie. We zijn weer vertrokken!

Mo-en-Meggie-700x991

23/4/2021: Bloesems …

Al een week in werkmodus en dat merk ik meteen. Vorige week kreeg ik nog wel deze feedback toegestuurd van Beatrijs op het verhaal van de sneeuwlantaarn. Hier ben ik heel blij mee, want ik vind het zelf een bijzonder verhaal.

Heel mooi, poΓ«tisch verhaal. Symbolisch heel sterk omdat het in de kou is gesitueerd en de warmte van de dieren zelf komt, hoe de warmte van hun veertjes troost biedt. Mooi, mooi, mooi. Knap hoe je er gelijk nog het thema β€˜anders zijn’ in verwerkt, racisme lik op stuk geeft.

Beatrijs Peeters – De sneeuwlantaarn

Vandaag spreken we af om te gaan wandelen in Gelrode. Beatrijs geeft de opleiding Schrijven in het Stedelijk conservatorium voor muziek, woord & dans van Hasselt en academie De Vonk in Oud-Heverlee en Haasrode. Er liggen tonnen werk op haar te wachten. Ze neemt een uurtje pauze voor deze wandeling. Uiteindelijk zijn we 2,5 u onderweg. πŸ™‚ Ik denk dat we ook makkelijk drie dagen zouden volbabbelen. Heerlijk!

IMG-6432-e1619214343281-700x525

Ondertussen heb ik ook een datum voor de aankondiging: 30 april. Nog een weekje en jullie kunnen ’the making of’ weer volgen. Ik ben zelf benieuwd …

Time for change …

Wat is het lang geleden dat ik hier nog schreef …

Teller …

Na vijf jaar uitgeven in eigen beheer staat de teller op 9000 verkochte exemplaren, een optelsom van deel 1, 2 en 3. Dit jaar is goed voor 3200 examplaren, echt zot.
Ik kan niet zeggen dat ik daarvan droomde. Ik was al heel bij toen het eerste pallet verkocht geraakt. πŸ™‚ Maar als het je overkomt, is het natuurlijk geweldig.

Drive …

Hoewel, overkomen … Vanaf dag 1 heb ik de drive gevoeld om de verhalen bij de kinderen te brengen. Ik investeerde spaarcentjes en keek vooruit. Het was leuk dat ik wat verdiende, maar dat is nooit een drijfveer geweest. Boek 2 kwam er, de facebookpagina en de bestellingen groeiden mee. Ik werd ineens BTW-plichtig, maar besloot om de prijzen te houden zoals ze waren. Ik ging 60% werken om me meer te kunnen focussen op de hobby die ondertussen uitgroeide tot een kleine onderneming. Maar dat had ik nog niet echt door …

Total loss …

In april kwam deel 3 uit en vanaf toen ging het werkelijk total loss. Ik had ondertussen een groot netwerk opgebouwd en dat netwerk deed ongelofelijk zijn best om de boeken mee de wereld in te sturen. Het werkte …
Ik heb de boeken geen enkele dag losgelaten, of zij lieten mij niet los … het is maar hoe je het bekijkt. De drive werd met de jaren alleen maar groter, zeker met zoveel lieve feedback.

Knagen …

In november van dit jaar besloot ik om een tandje bij te steken. Ik investeerde in een FB training en dat loonde. Ik verzond 706 boeken, een record. Maar deze keer voelde ik geen euforie. Ik wou blij zijn, echt, en ergens was ik dat ook wel, maar er knaagde iets. Als ik eerlijk ben, was dat al een tijdje zo.
Het begon met het programma Andermans zaken. Ik volgde Kamal en de deelnemers doorheen hun ondernemerschap. Ontzettend gepassioneerde mensen die zich soms in de schulden staken om verder te doen. Best confronterend. Toen voelde ik al ‘ik ben een schrijver, maar ik zou eigenlijk ook een ondernemer moeten zijn’. Lees: me bezig houden met cijfers. Ik had daar weinig zin in, omdat de administratie zo al genoeg van me vroeg naast mijn job.
Maar begin december moest ik wel. Ik werd geconfronteerd met het feit dat ik heel hard gewerkt had, maar dat dat zich niet vertaalde in omzet. Dit was echt niet meer okΓ©.
Ik voelde misschien eindelijk hoe moe ik was en hoe ik struggelde om alle ballen in de lucht te houden.

Keerpunt …

De avond voor mijn verjaardag kwam het keerpunt. Ik bespaar jullie ’the drama’, maar het werd toen duidelijk dat ik zo niet verder wilde. Mijn grootste pijnpunt: Ik heb geen tijd meer om te schrijven. In oktober 2019 schreef ik het laatste verhaal. De vraag naar deel 4 is groot en deze keer wil ik het zelf ook heel graag. Maar het is een geschenk dat ik krijg, en daarvoor moet ik openstaan. Met dit volle hoofd zeggen de personages foert. πŸ™‚

Changes …

Ik heb een webshop lang afgehouden. Ik wou alles zelf doen en het persoonlijk houden. Het bleek niet meer haalbaar.
Er kwam een tussenoplossing met een bestelformulier en dat werkte al een stuk beter. En … jullie bleven me jullie verhalen vertellen en feedback zenden.
Een webshop leek ineens toch mogelijk, maar met ruimte voor jullie verhaal. Zelf gefabriceerd, nu in testfaste. Ik hoop alles draaiende te hebben tegen 1 januari. De verkooppunten blijven actief.
En dan het verzenden. Ook daar moest iets veranderen. Ik wil wat minder in een magazijn en op ‘postschema’ leven en zal nog verzenden op maandag en donderdag, tenzij het dringend is of de stapel hier te groot wordt. πŸ™‚ De verzendkosten waren altijd exclusief BTW, maar dit is eigenlijk niet correct, opmerkingske van de boekhouder. Er zal dus 6 % BTW in rekening gebracht worden op deze kosten. Afhalen blijft natuurlijk mogelijk.
Maar de grootste en moeilijkste verandering: de prijzen. Vanaf 1 januari zal een boek 23 € kosten en de krachtkaartjes 13,5 €. Er zijn wat slapeloze nachten, berekeningen en gesprekken aan vooraf gegaan. Het voelt okΓ© nu, ik weet wat de verhalen mogen brengen.

Ie … y … i …

Na boek 1 merkte iemand fijntjes op dat ik nogal graag namen gebruik met een ie-klank achteraan. Guppy, Rozie en Eli zagen het levenslicht.
Ik had het toen niet door (een van de zovele dingen).
In boek 2 waren er maar twee personages die om een ie-klank vroegen, nl. Dolly en Gittie, maar in boek 3 ging het total loss met Lizzie, Japie, Flopsie, Dottie en Nellie. En dat is een goed teken …
Ik werd geboren in de winter van ’76. Lag het aan Peter Pan of aan iets anders, maar die winter was de naam Wendy erg populair. Ik startte met twee naamgenoten in de kleuterschool en was tevreden met mijn ouders keuze.
Toen kwam er een zekere Iris op de proppen die zich omvormde tot Wendy Van Wanten. De ‘mopjes’ vlogen rond mijn oren, zeker in de jaren toen ik als jonge blondine voor de klas stond.
En dan was er Ochtendkuren op radio 2, met boer Firmin die vaak hoog opliep met zijn dochter Wèèèèèndy. Een lading nieuwe mopjes vond zijn weg naar mijn gevoelige oortjes. πŸ™‚
Ergens tussendoor werd er precies nationaal beslist dat mensen met een ie-klank in hun naam niet bijzonder intelligent waren (lees: marginaal). Ik herinner me nog goed de reacties op de geboorte van Kenji, zoontje van Sam Gooris en Kelly Pfaff.
En ineens zou ik liever Inge genoemd hebben of iets anders, niet ie-achtig. Iets krachtigs …
Maar dan zie je je eigen naam op een kinderboek.
De verhalen hebben me veel gebracht. De personages hebben me meegenomen naar hoekjes in mijn onderbewustzijn die al eventjes het daglicht niet meer gezien hadden. Ze vertelden me ook altijd hun naam.
En nu denk ik dus dat ze ervoor gezorgd hebben dat ik mijn naam (en eigenlijk dus ook mezelf) weer omarm. En daarbij natuurlijk alle prachtige lieverds met een ie-klank in hun naam.
O, ik heb er ook met een e, een o, een a, een u … πŸ™‚

The making of … deel 3! Maart – voorstelling

1/3/2020: D-day …

Hoe plat ik me ook voel, vandaag wil ik de bestanden verzenden. Ik tuur me nog wat scheel, laat nog twee tekeningen aanpassen, ga even poolen en iets eten met een vriend en kan dan eindelijk de knoop doorhakken: het is af!
Ik beslis om te starten met 700 exemplaren. Een van de dagen volgt de proefdruk van de drukker (digitaal) en moet ik mijn definitieve fiat geven.
Maar voor nu: leve het zwarte gat! Voor efkes toch …

5/3/2020: Hartverzakking …

Eergisteren kreeg ik een proefdruk van de cover en het binnenwerk. De cover is okΓ©, maar ik heb de kleurenstalen nog niet voor de titel. On hold dus.
Het binnenwerk dan … Ik merkte bij de eerste proefdruk dat een aantal tekeningen een mm moesten verplaatst worden. Het klinkt als een echte kommaneuker, maar in drukkertjesland gaat het echt om millimeters.
Vanmorgen kreeg ik de nieuwe proefdruk. Ik scrollde er losjes door, ervan overtuigd dat het nu wel okΓ© zou zijn. En dan zie ik ineens dat er een hele pagina tekst weggevallen is! De tekst stond op een tekening, dus viel het niet meteen op. My God, mijn hart. Dit is zowat mijn ergste nachtmerrie, zeker nadat er een zinnetje ontbrak in de vierde druk van deel 1. Dat ben ik nog niet vergeten.
De schutbladen ontwierpen we deze keer zelf, maar hebben niet het juiste formaat. Katrien kan dus ook weer aan de slag. En zo blijven we dus bezig.

Ik verzond zonet een nieuwe proef van het binnenwerk en het juiste schutblad. Derde keer, goeie keer? Als nu de kleurenstalen nog in mijn brievenbus zitten, kan ik dit stuk eindelijk afronden.
Gisteren vroeg iemand wat ik het leukste deel vind aan het maken van een boek. Veel, maar dit dus absoluut niet. πŸ˜‰

What else?
Damien vroeg me een paar dagen geleden om het cdhoesje klaar te maken voor de nieuwe liedjes. Er komt geen echte cd meer, maar dus wel een nieuw album op YouTube en andere diensten. Helaas kan het bestaande album niet uitgebreid worden. Zullen we dat dan nu ook nog even fiksen? Het regent toch …

cover-drukklaar-700x350

En als ik dan toch bezig ben … Ik maak ook nog even de opdrachtbladen klaar voor op de website. Productief dagje! Maar mijn nek is minder blij, au.

6/3/2020: Vieren …

Katrien en ik spraken vanmiddag af om even te vieren. Traditioneel doen we dat bij de sushi. Normaal met een boot, maar ik koos deze keer voor een iets kleinere portie. Zwangerschapskilo’s … πŸ™‚

vieren-700x525

In de namiddag komt er opnieuw een proefdruk binnen ter goedkeuring en op hetzelfde moment worden de stalen geleverd vanuit Litouwen, jaja. Op een kwartier tijd is alles in orde: de proefdruk wordt goedgekeurd en we kiezen uiteindelijk voor een gouden titel. Een breuk in mijn concept, maar soms moet je loslaten zeker …

15/3/2020: Corona …

Sinds ik mijn ‘jawoord’ gaf voor het maken van 700 exemplaren is alles stilgevallen. De eerste week deed dat deugd. Efkes bekomen, volop concentreren op het werk en meer vrije tijd.
Toen kwam Corona en ook het besef dat de geplande boekvoorstelling van 4 april niet zal kunnen doorgaan. Eerst was er de teleurstelling, dan de aanvaarding en misschien klopt het nu zelfs. Ik was aanvankelijk niet van plan om nog een voorstelling te houden. Vooral omdat ik de vorige keer niet voldoende tijd had om een babbeltje te doen met de mensen die er waren. Het was voorbij geflitst en ik genoot meer van de foto’s achteraf dan van het moment zelf.
Maar dan vond ik toch dat we moesten vieren. Ik ging het deze keer anders aanpakken. Maar mijn brein maakte het telkens groter. Ik zocht decoratie in het thema van het heelal, bestelde een fotodoek met sterrenhemel, wou een PowerPoint van de voorbije vier jaar maken, schreef speeches in mijn hoofd … Er werd zelfs een offerte gevraagd bij een geweldige traiteur. Kortom, er kwam heel wat poespas bij kijken.
En ja, het zou zeker geweldig geweest zijn. Maar misschien is het ook fijn om jullie te ontmoeten en een voor een jullie reacties te zien op het nieuwe boek. Waar en wanneer weet ik nog niet, dat hangt ook niet van mij alleen af. In ieder geval zullen we online wat meer tamtam maken en zullen jullie de levering op 30 maart ‘live’ kunnen beleven. Dit wil ook zeggen dat ik de boeken waarschijnlijk iets vroeger kan verzenden, nothing to hide anymore.
En nu? Als leerkracht in het volwassenenonderwijs ben ik vanaf morgen vijf weken thuis. Geen werk, geen boek, geen voorbereiding van een voorstelling, thuisblijven … Het voelt raar. Ik heb een verhaal geschreven rond vervelen, veel kans dat ik dat nu ten volle kan beleven. πŸ˜‰ Benieuwd wat het me mag brengen …

20/3/2020: Vooravond …

We staan aan de vooravond van de pre-order morgen. Ik kan je vertellen dat ik dat best spannend vind. Wat zal ik morgen aantreffen in mijn mailbox? De verhalen in het nieuwe boek passen meer dan ooit bij deze tijd. Ik hoop dat jullie het voelen en dat jullie er volgende week kunnen van genieten. Een heel aantal mensen lieten al weten dat het een lichtpuntje zal zijn in de crisis die we doormaken, een mooi compliment.
Woensdag werd ons zijprojectje geleverd, wat maakt dat ik 2000 cadeautjes heb voor jullie. πŸ™‚ Ook het verzendmateriaal werd tijdig geleverd. De living raakt hier aardig gevuld.
Damien liet me weten dat de muziek klaarstaat voor 3 april, vervroegen kan niet meer. Zijn dochters maakten een ontzettend leuk filmpje rond het verhaal van de tevredentijd. Normaal was dit voor de voorstelling bedoeld, maar ik deel het graag hier met jullie.

Vandaag kreeg ik ook de bevestiging van uitgeverij Averbode. Het verhaal van de waarheidskoffer zal gebruikt worden bij een taalmethode. Allemaal goed nieuws dus.
Tussendoor maak ik afstandslessen voor mijn job in het volwassenenonderwijs. Ik wil mijn cursisten goed opvangen en hen toch wat materiaal meegeven om mee te werken. Maar mijn focus ligt bij de boeken. Ik herleef in mijn eigen structuur, mijn eigen ritme. Ondanks de vele maanden van voorbereiding, is er nog steeds ontzettend veel te doen. Alles moet aangepast worden naar drie boeken. Gelukkig heb ik tonnen energie.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat de kinderen ook wat tijd krijgen. Dat we weer de waarde zien van loslaten en verbinden met het leven zelf. Dat er tijd is om te voelen wat het virus met ons doet. Voor mij werkt het louterend momenteel.
Het enige waar ik nu nog mee worstel is de voorstelling zelf. Ik wil de doos erg graag uitpakken met Katrien. Als het kan organiseren we iets buiten, in de tuin van mijn ouders, met de gepaste afstand, maar wel een glas cava. πŸ˜‰

21/3/2020: Het is lente … in mijn hart!

Ik ben een langslaper en zeker in het weekend. Maar nu zijn alle dagen weekend. Ik had een Facebookpost klaargezet vanmorgen voor de pre-order, alles geregeld, geen wekker nodig. Maar ik was al vroeg wakker en kon niet meer slapen van de adrenaline. En misschien goed want wat was het fijn om jullie mails te zien binnenkomen, met de minuut. Zo had ik het gehoopt. Een frisse douche en twee pannenkoeken later begon ik aan de verwerking. Wat hebben jullie ernaar uitgekeken. De berichtjes zaten vol met lieve zinnen:

pre-order-fb-300x251

En dan was er nog het bericht van een juf van GBS Vossem. In de school werd een Feelgood-ruimte ingericht met de verhalen als leidraad, compleet met kapstokjes. Zalig! Er gebeuren zeer mooie dingen, ook/vooral nu …

kapstokken-feelgood-Gevoelige-oortjes-e1584814269141-300x169

Er werden ook heel veel pakketten besteld met 3 boeken ineens. Fijn dat mensen zoveel vertrouwen hebben ondertussen.

24/3/2020: We tattoo you!

Tijd om ons geheime projectje te onthullen! 1f642  Het was niet makkelijk om de juiste partner te vinden, maar gelukkig gaf Nancy van Fonkelster me de ultieme tip.
Wist je dat de Maanmeermin (verhaal 9 in deel 3) de gave heeft om mensen die mekaar missen te verbinden via een knuffelknop?
Plak beide deze bijzondere tattoo en stop er een dikke knuffel in. Als je mekaar mist, duw je op je knuffelknop. Zo voel je je altijd en overal verbonden met mekaar.
Je krijgt een vel tattoos per boek, helemaal gratis.
Belangrijk: lees eerst het verhaal. Zo ontdek je de ware boodschap achter ons idee.
Katrien en ik deden vandaag alvast de test. Ze zien er geweldig uit. Dank je Katrien voor het ontwerp!
En voor jullie allemaal: We tattoo you!!! 2764

27/3/2020: Uitstel

De pre-order loopt als een trein, echt zotjes. Er zijn meer dan 100 exemplaren van deel 3 gereserveerd en ook deel 1 en 2 doen het zeer goed. Deze week bereikten we de kaap van 6000 verkochte exemplaren!

pre-order-189x300

Des te vervelender is er dat ik vandaag bericht krijg dat de levering zal uitgesteld worden. Als je ziet hoeveel grenzen de vrachtwagen moet passeren, is dat natuurlijk niet zo verwonderlijk.

grenzen2-300x133

Efkes een klopke toch wel weer. Maar goed, overmacht, niks aan te doen. De nieuwe leverdatum is 2 april.
Katrien maakt in het weekend een leuk filmpje. Kijk mee over de schouder van mijn favoriete linkshandige rechterhand. πŸ™‚

2/4/2020: Finally we meet …

Oef, de boeken zijn toegekomen en dat onder een stralende zon. Zo stralend dat we even moeten zoeken waar we het fotodoek zouden hangen. πŸ˜‰ Deze fotodoek was voorzien voor de voorstelling. Ouder en kind konden zo een leuke foto maken. Nu gebruiken we het als achtergrond voor een live filmpje.

4/4/2020: Boekvoorstellingsdag (not) …

Zonder Corona stond ik nu stralend op de boekvoorstelling van deel 3 met pas gekleurd haar en in een schoon lang kleed. πŸ™‚
Ja, ik had jullie natuurlijk graag in levende lijve gezien. Maar nog meer had ik de mensen in de bloemetjes willen zetten die met mij dit boek en de liedjes maakten: Katrien, Beatrijs, Nina, Nancy, Igor, Damien, Natasja, Charlize. Ik maak dat nog goed …
Negen maanden geleden begon ik het schrijfproces bij te houden op mijn blog. Voor mezelf, maar ook voor anderen die misschien auteur/uitgevertje willen spelen. Je leest de start hier en kan volgen per maand (die hards): https://www.verhalenvoorgevoeligeoortjes.com/the-making-of-deel-3/
Vandaag wil ik dat stuk afsluiten en mijn gewone blogposts weer oppakken.

5 april 2019 schreef ik het eerste verhaal, aarzelend. Een jaar later is het boek klaar. Het was een mooie reis …
Zelfs met Corona zullen deze verhalen hun weg wel vinden. En mijn haar komt ooit wel eens goed en ook het kleed is recupereerbaar. πŸ™‚

The making of … deel 3! Februari

2/2/2020: Nog 8 weken …

Ik prul de hele dag aan het boek en blijf er stom van staan hoeveel tijd het vraagt. Niet dat ik de tijd in de gaten houd, want die vliegt voorbij.
Tijd om het tweede verhaal uit deel 3 voor te stellen: Orkest van de ziel.
Voor wie? Voor kinderen die erg boos worden en met zichzelf geen blijf weten. Dit verhaal helpt hen om terug te keren en stap voor stap te ontleden wat er precies gebeurde.
Daarnaast leren ze een aantal instrumenten in een orkest kennen. πŸ™‚
Bij dit verhaal hoort ook een liedje.

Orkest-1-1-300x258

Over de titel zijn de meningen verdeeld. Katrien en haar gezin vinden het woord ziel een beetje creepy. Ook vriendin Daisy denkt eerder aan iets donkers bij een ziel.
Voor mij is het net het tegenovergestelde. Een ziel is voor mij je basis, iets wat zachtjes fluistert en waar je hopelijk naar luistert. Ik neem hun feedback mee, maar denk dat ik in een ander woord nooit de lading zal vinden die ik wil meegeven. Wordt vervolgd …
Ik vraag aan Nadia om muzieknootjes te maken in de juiste titelkleuren, dat kan ik echt niet zelf. Delegeren …
Katrien stuurt nog wat tekeningen door en ook een ontwerp voor de schutbladen. Deze keer geen groen papier, maar een eigen ontwerp. πŸ™‚
Om 23u ontvang ik een mailtje van Nina met het voorwoord. Ook weer een spannend moment. Een beetje emotioneel ook, zeker nu het boek erg ver gevorderd is. Het voelt zo’n beetje als de kerst op de taart. Het is een lief voorwoord, helemaal Nina.

3/2/2020: Overdrive …

Wow, wat gaat het hard. De tekeningen worden momenteel bijgewerkt en dat betekent dat ik heel de dag afbeeldingen plaats in Indesign en check. De muzieknootjes komen toe en dat geeft meteen een heel nieuwe look.

nootjes

Ook de groene bolletjes van het voorwoord en de potloodjes krijgen een update. Ik werk nog wat aan de opmaak van de opdrachten. Zondag bekijken Nancy en ik nog de oefeningen van de laatste vijf verhalen.

4/2/2020: Hulplijnen en aflopen …

Dit klusje heb ik zo lang mogelijk uitgesteld: de positie van tekst en tekeningen nakijken met hulplijnen. Mannekes, daar kan je je echt scheel op kijken. Zo zijn deze twee kanten van de inhoudstafel exact hetzelfde ingesteld en is er toch een verschil, grrrrr.

hulplijnen-700x90

‘Wie ziet dat?’, hoor ik je denken. Ik. πŸ™‚ Ik zag het meteen bij de afdruk een paar weken terug. Daar had ik geen hulplijn voor nodig.
Bekentenis: ik durf te foefelen als ik het echt niet meer zie zitten, zoals nu. πŸ™‚
Elke pagina heeft ook een afloop. Een wat? Zie je de rode lijnen? Je voorziet op elke pagina 5 mm extra voor de drukker. De tekeningen moeten dus ook op die manier perfect geplaatst worden.

afloop

Nog 84 pagina’s te gaan …

7/2/2020: Communicatietroubles …

De zaal voor de boekvoorstelling/signeersessie is dubbel geboekt. Ik val maar meteen met de deur in huis. πŸ˜‰ Ik bespaar jullie het hele verhaal, maar het leverde me al heel wat stress op. Reserveplannen zijn in de maak, dankzij vrienden (alweer hulplijnen) maar ik merk dat ik er veel moeite mee heb in mijn hoofd.
In de zaal die ik koos, werd ik groot. Ik ging er naar de majorettes, volgde er muziekles, speelde er jaren trompet in de fanfare en kom er nu nog vaak om de concerten te presenteren enz. Ik ken elke hoek en had al een heel zaalplan bedacht.
Zondagavond weet ik of ik moet loslaten en uitwijken naar een andere zaal. Fingers crossed!

Vanmiddag gaven Katrien en ik een workshop in De klimop in Ham. Ik voelde dat ik er niet helemaal bij was door het gedoe met de zaal. Daarbij kwam dat we een workshop voorzien hadden voor kinderen van het derde leerjaar en dat er 26 kinderen van de tweede en derde kleuterklas voor onze neus stonden. πŸ™‚ Ik heb lessen te leren in communicatie vrees ik.
We deden ons best om er toch nog iets van de maken en ook de juffen waren een en al begrip. Iedereen toch nog content, oef.

9/2/2020: Nog 7 weken …

Het derde verhaal in deel 3: De wat-waslijn.
Voor wie? Voor kinderen/volwassenen die dingen oppikken die niet van hun zijn of bij het vasthouden aan pijnlijke herinneringen. Met behulp van de wat-waslijn maken we plaats voor nieuwe, fijne herinneringen …

Wat-waslijn-300x265

11/2/2020: Samenvattingske …

Voor de voorstelling van boek 2 maakte ik een PowerPoint van de eerste twee jaar van ons avontuur.
Tegen 4 april wil ik een ‘samenvattingske’ gemaakt hebben van de laatste twee jaar, van boek 2 naar 3. Rewind dus …
Een gigantische klus, zelfs voor het georganiseerde type. 1f642  πŸ™‚ Maar ook heel erg leuk om alles opnieuw te beleven … Zot ook hoeveel mensen we leerden kennen die de boeken (en ons) in hun hart sloten.
Merci aan alle believers op ons pad. 2764

84938328_2773378569378800_1555768653624901632_n-241x300

12/2/2020: Schrijfstopwoorden …

Het kwam niet goed met de zaal … Ondertussen is er wel een andere zaal gevonden in Testelt. Stilaan vormt er zich een nieuw zaalplan in mijn hoofd. Show must go on. πŸ˜‰
Vandaag installeer ik me in mijn favoriete cafΓ© en ik start weer van voor af aan met het herlezen van de teksten.
Het is gek hoe je telkens weer iets anders ontdekt. Zo zie ik nu dat ik drie keer het woord glimlachen gebruik in het verhaal van Schichtelichtje. Niet dat er niet gelachen mag worden, maar het is wat veel van het goeie.
Hier een lijstje van mijn schrijfstopwoorden (schrijfstokpaardjes?) die ik ontdekte in deze editie:
– langzaam maar zeker
– weet je
– zo snel mogelijk
– de twee vrienden
– raar
– rustig
– zuchten
– opgelucht
– knikken
– …
Ach ja, in het eerste boek was alles prachtig. πŸ™‚

13/2/2020: Uitgeverij Averbode …

Op de foto zie je Lucie Roobrouck, docente lerarenopleiding aan de Arteveldehogeschool. Vorig jaar mocht Lucie een lezing geven in Hongarije en ze koos voor β€˜Improving mental wellbeing through stories’. Ze wou de verhalen uit boek 1 als voorbeeld gebruiken. Wat denk je dat mijn antwoord was? 1f609
En zo stond mijn boek te blinken op een podium in Hongarije, tussen β€˜Geluk voor kinderen’ en β€˜Behavior Tales’.

lucie2

Ze is fan, dat is het minste wat je kan zeggen. Eind vorig jaar stuurde ze me een berichtje waarin ze vertelde dat ze mijn boeken aangeraden had bij Uitgeverij Averbode. Er was een nieuwe taalmethode in de maak. Natuurlijk was ik blij, maar ik ben nogal het nuchtere type. πŸ˜‰
Vanmorgen kreeg ik een mail van de uitgeverij met de vraag om toestemming om het verhaal van de twee bruggetjes en de bijhorende tekening te mogen gebruiken. Tot daar de nuchterheid. πŸ™‚
Uiteraard gaf ik toestemming, maar er komt ook een en ander bij kijken naar rechten toe enz. Beatrijs raadde me aan om me aan te sluiten bij ‘De auteurs’, een vereniging die de belangen van auteurs bewaakt. Wordt vervolgd …

14/2/2020: Afdruk afbeeldingen …

Het mag dan ‘lievekesdag’ zijn vandaag, hier ging het werken aan het boek gewoon verder.
Katrien zette vanmorgen alle 31 afbeeldingen om naar CMYK en verzond ze naar de drukker voor een check. Tegelijk kreeg ik ze ook toegezonden zodat ik alles opnieuw kon plaatsen.
Met een aantal tekeningen loopt het mis, we weten niet waarom. De achtergrond wordt helemaal korrelig. Dinsdag spreken we af en vinden we hopelijk het euvel. De tekeningen die ik oppikte bij de drukker zien er nochtans erg goed uit. πŸ™‚
Vanavond ging ik naar de voorstelling van de eerste dichtbundel van Henri A, een vriend uit mijn hometown. Hij startte de avond als volgt:
‘Ik ben geen dichter, maar ik dicht. Ik ben geen schrijver, maar ik schrijf. Ik zet gewoon graag dingen op papier.’
Erg herkenbaar, al is het voor mij eerder dit:
‘Ik ben geen zangeres, maar ik zing. Ik ben geen schrijfster, maar ik schrijf. Ik vertel gewoon graag verhalen.’

15/2/2020: En het kwam dichter …

Wanneer is een boek af? Pffff …
Vanavond bekijk ik de tekeningen een voor een met mijn ‘ogen voor detail’, die ik al van kindsaf heb. Vaak is dat een kwaliteit, soms is het erover. Ik ben ook de eerste om dat toe te geven. Gelukkig kent Katrien me al een tijdje en gaat ze daar goed mee om.
What else? In de winter lag ik languit in de zetel en zag ik deze decoratie passeren op de site van Wish, gevaarlijk. Niet alles past in het thema van de boekvoorstelling/signeersessie, maar ik liet me efkes gaan.
Vanavond pruts ik alvast een pakket open. Alles hangt aan elkaar met van die plasticjes, zoals bij kleding. Ik knip dat het een lieve lust is. Pas later ontdek ik de haakjes die ervoor zorgen dat het dus een soort mobiel is. Oeps … Pakje nummer 3 kan ik nog redden.

decoratie-300x225

Ik heb nog een paar weken de tijd om te bedenken wat ik ermee ga doen. Dit was trouwens niet het enige wat ik bestelde. πŸ™‚

16/2/2020: Nog 6 weken …

Het vierde verhaal in deel 3: Wipstaarts trucs.
Voor wie? Voor kinderen die het vaak te druk vinden bv. op een feestje. Hoe kan je goed voor jezelf zorgen en toch plezier beleven aan feestjes, op jouw manier?

wipstaart-300x259

17/2/2020: Pakketje …

Alweer een pakketje … Deze keer met stalen die we bestelden voor ons geheime projectje. Als ik de zak zie denk ik ’tiens, ik had het wat kleiner verwacht’. Wanneer ik de zak openmaak, merk ik dat ze zowaar alles opgestuurd hebben wat ze in die firma kunnen maken. πŸ˜‰ Hilarisch als je bedenkt wat we eigenlijk besteld hebben.
Wees gerust, dit wordt het allemaal niet. πŸ˜‚
Wie verlost mij van een wc-rol, kaartset, zadelbeschermers, vlag, resem armbandjes, magneet …?

18/2/2020: Nog niet af …

We waren vastbesloten om het boek vandaag af te werken. πŸ™‚ Je raadt vast al dat dat niet gebeurde. 31 tekeningen overlopen met perfectiemieren onder onze beide mutsen, het vraagt tijd. Op een afdruk zie je vaak veel meer detail en zo beslisten we dat een aantal tekeningen wat extra pit konden gebruiken. Dottie bv. vroeg om een fellere haarkleur. Ze wil er graag flashy uitzien op 4 april. Of het gelukt is, zien jullie in boek 3.

dottie-251x300

Dan was de cover aan de beurt. We ontvingen nieuwe stalen voor de titel, maar ze voldoen helaas niet. Weer op zoek dus naar de juiste kleur.
Doe er nog wat troubles met Indesign en omzettingen bij en de tijd vliegt.
Maar er was ook tijd voor fun. Meer kunnen we hierover nog niet kwijt. Fingers crossed dat we morgenvroeg opstaan zonder uitslag. Made in China … πŸ˜‰

22/2/2020: Rei-Ki …

Een tijdje terug vroeg een collega of ik niet een keer meeging naar een open reiki-avond bij Kenny Appelen. Bij hem volgde ik 9 jaar geleden mijn tweede graad reiki. Ik leerde er Katrien kennen. De rest is historie. πŸ™‚
Gisterenavond was het zover. We deden een oefening rond aarde-Ki en maan-Ki en mijn hoofd schoot meteen naar het verhaal van Schichtelichtje waarin ik probeer om maankracht uit te leggen. Moet ik het vervangen door Maan-Ki?
Ik besefte al snel dat ik dat best parkeerde tot na de sessie, gelukkig. Ik kon mijn gedachten loslaten en gaf iemand reiki. Mijn handen wisten nog hoe het moest. Daarna mocht ik zelf op de tafel, het beste deel van de avond. πŸ˜‰ Hoewel … Ik voelde de hele tijd een erg koude stroom. De kaartjes die ik achteraf trok, logen er ook niet om.
De samenvatting: meer ontspannen, ‘warmer’ zijn voor mezelf en meer lachen. Genoteerd!
Vanmorgen zet ik me weer aan de pc. Ik besluit om het bij maankracht te houden, anders klopt het liedje niet meer. Om 17u ben ik weer eens rond, voor de zoveelste keer.
Ik ontdekte nog 4 dingetjes. Het is dus voor 96 % af. πŸ˜‰ En dat op Katriens verjaardag. πŸ™‚

25/2/2020: Alleen …

Ik heb verlof, sinds gisteren. Het komt misschien wel als geroepen. Ik werk de hele dag aan het boek, gisteren en vandaag. We zijn in de fase van ‘zou ik het niet beter anders doen?’ en dat is niet de makkelijkste. Ik herwerk nog wat opdrachten, vraag raad, pas weer aan … Zo gaat de tijd snel.
Vanmiddag kan ik eindelijk groen licht geven voor ons zijprojectje. Ik bestel 2000 stuks met een aanzienlijk prijskaartje, het moet goed zijn. En zo komen we bij het topic van vandaag, alleen beslissingen nemen.
Ik heb een fantastisch team en ben bijna dagelijks gesteund door hen en vrienden. Maar beslissen dat het boek af is, de pdf maken en doorsturen, dat is mijn job en mijn verantwoordelijkheid. En dat is spannend. En dat voelt een klein beetje alleen. Maar het is helemaal okΓ©. Een van de dagen lukt het me. πŸ™‚

29/2/2020: Groeidag …

De voorbije dagen liet ik het boek rusten. Donderdag en vrijdag genoot ik van een uitstapje naar Maastricht met de vriendinnen. Het deed deugd om er even uit te zijn.
Zaterdag was ik bij Nancy aan zee om mee een groeidag te begeleiden voor zes kinderen van de lagere school. Nancy had me gevraagd of ik het verhaal van Schakeltijd wou uittesten. Daar moest ik niet lang over nadenken. Best spannend om het verhaal voor te lezen en de reactie te zien van de kids.

voorlezen-schakeltijd-700x467

Maar dat viel goed mee. Nancy koppelde er een mooie oefening aan rond prikkels, een goeie combinatie.
’s Avonds treed ik nog op met de coverband. Daarna geeft mijn lichaam aan dat het meer dan genoeg geweest is.

85173084_2496147727312084_6501429267404947456_n-700x510

The making of … deel 3! Januari

nieuwjaar-700x467

1/1/2020: Fases …

Momenteel zitten we in de leukste fase, om dan in maart over te schakelen naar de nerveuze fase met een misselijke climax begin april. πŸ™‚
Maar we zijn er helemaal klaar voor om het allemaal nog een keertje te doen.

Nog-12-weken-300x251

5/1/2020: Liedjes klaar!

Ze zijn klaar, de vijf nieuwe liedjes bij deel 3. Ik liet het inzingen over aan de dochters van Damien: Natacha en Charlise. Benieuwd wat jullie ervan zullen vinden. Mijn favoriet: De tevredentijd.
Vanaf 4 april zullen ze te beluisteren zijn op YouTube, Spotify, enz. in een apart album. Toevoegen aan het bestaande album gaat helaas niet meer.

Liedjes-700x201

Ik slaagde er ook in om mijn boekhouding af te werken van 2019. Not my cup of tea, maar ook dat hoort erbij.
Vanmiddag palaverde ik met Katrien over het hoofdpersonage van Schakeltijd, een meisjesauto. En over grijpwagen Fred, die uiteindelijk een graafmachine zal worden. Ze mogen niet op figuren uit Cars lijken, een uitdaging.
Ook aan de cover wordt al gewerkt. We willen de kleur wijzigen van de schutbladen, van groen naar … Of misschien moeten we het zelf wel ontwerpen? Zal het brons duidelijk genoeg zijn? Zoveel vragen … Er moeten stalen van Litouwen komen om beslissingen te kunnen maken. En zo is er regelmatig wel iets wat maakt dat dingen ineens ‘dringend’ worden.

7/1/2020: Offerte deel 3 …

De offerte voor deel 3 is binnen. Check het zinnetje bij de opmerkingen. 😱😱😱
Dat voelt ongeveer zo: We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.
Maar de cover is al wel bijna klaar en geweldig. Katrien zegt dat het helemaal goed komt. Ik ga helemaal mee in haar vertrouwen en negeer de lege gaten in het boek. πŸ™‚

offerte-deel-3-300x232

8/1/2020: Er is ook nog deel 1 …

Je zou het bijna vergeten, er zijn ook nog twee andere boeken. πŸ™‚ Deel 1 blijft erg goed verkopen. Vanochtend werd dan ook de zesde druk geleverd, 700 nieuwe exemplaren.
Ik (voor de fun): “Ik zou er eens willen tussen zitten.”
Papa: “Dan maak ik een troon.”
Vaders … πŸ™‚

levering-zesde-druk-deel-1-225x300

Leuk detail: mijn vader hing met zijn bovenlichaam in de kast om deze foto te kunnen maken. πŸ™‚
De voorbije week was erg kalm qua bestellingen. Als je dan een nieuw pallet ziet toekomen … het blijft toch altijd even slikken.
Ik nam een doos van twintig exemplaren mee naar huis. Twee uur later waren ze allemaal weg. πŸ™‚ Tot daar de twijfel …

What else? Katrien tekent nu drie volle dagen per week aan het boek. We chatten bijna de hele dag over en weer over de personages. Het gaat ineens heel erg vooruit en dat is fijn. Ik zie het boek groeien met de dag.

schetsen-300x212

10/1/2020: Job done!

Het tiende verhaal, de ideeΓ«nfontein, bleef onafgewerkt. Ik mistte nog een knutselwerkje en ging overal te rade. Grappig als je bedenkt wat de titel van het verhaal is …
Katrien geeft me de tip om eens te kijken op Pinterest. Dat ik daar niet eerder aan dacht. Ik kijk wat rond en klik door van een huisje naar een vogelhuisje naar … Tja, dat kan je lezen in het laatste verhaal hΓ©. πŸ™‚
Ik lees de tekst nog eens helemaal door, maak de laatste aanpassingen en verzend het voor eindredactie naar Beatrijs. Job done! Dit stuk toch alweer …

11/1/2020: Netwerk …

Ik stap achterover gebogen de post binnen met 7 pakketten in mijn handen. Vannacht gingen jullie weer total loss qua bestellingen. Ik bedenk dat er in april weer een zotte periode zal aankomen met heel veel gezeul. πŸ˜‰
Een vrouw lacht vriendelijk naar me en geeft een blijk van herkenning. Mijn hoofd tolt. Is het van op school? Van de coverband? O jee!
Ik had al een groot netwerk voor ik startte met de boeken, zeker in Aarschot, maar dat netwerk kende ik. Ik weet misschien niet altijd de namen, maar gezichten vergeet ik niet gauw. Dat is nu anders …
Ik zet me op een bankje, niet ver van haar, en ze knikt opnieuw aanmoedigend. Ik hou het niet meer en vraag haar of ze mij kent. Ze zegt dat ze me al jaren volgt op Facebook en boekfan is. En dat ze uitkijkt naar deel 3. Op zo’n momenten wegen de dozen een pak lichter en ben ik ontzettend dankbaar voor dat nieuwe netwerk.
What else? Katrien loopt op wolkjes momenteel. Ze kreeg ongelofelijk fijn nieuws. Maar ik laat ze het graag zelf vertellen als de tijd rijp is.
Ik bestel vanalles voor 4 april, vooral decoratiemateriaal en ik betrap mezelf erop dat ik tussendoor ook al bedenk wat ik ga vertellen. πŸ™‚

13/1/2020: Inhoud …

Dit zijn ze, de tien nieuwe verhalen, aangevuld met vijf liedjes.
Nog tien weken …

Inhoud-deel-3-300x251

Vandaag komt drukwerkmakelaar Igor langs met de stalen voor de schutbladen en de bronzen titel. Ja, hier moet je het mee doen. πŸ™‚
De schutbladen zullen we waarschijnlijk anders aanpakken deze keer, met een bedrukking. Dat is niet alleen mooier en origineler, maar blijkt ook nog eens goedkoper te zijn. πŸ™‚
De bronzen titel blijft een gok. Als ik mijn concept wil behouden, moet het brons zijn nu. Maar ik twijfel …

20200114_174115-300x190

14/1/2020: Altijd in verbinding …

Katrien en ik zitten al even in de ‘altijd in verbinding’-fase. Ze stuurt tekeningen door en ik mag mijn gedacht zeggen. πŸ™‚ Dat werkt wonderwel erg goed bij ons. Uiteindelijk komen we altijd tot een compromis, als dat al nodig is. Er zijn veel momenten waarop we exact hetzelfde idee hebben. Of niet …
Chatgesprek tussen een schrijver en een illustrator:
W: “Ik zag zo’n ouderwetse koffer als valies, maar is mss niet hip genoeg?
K: “Ik denk dat we het met het koffertje zo dicht mogelijk bij de leefwereld vd kinderen moeten houden, dat helpt bij de identificatie met het hoofdpersonage. Kinderen die uit gaan logeren nemen tegenwoordig altijd een rugzak of trolley mee. Ik denk zelfs dat veel kinderen geen echte valies meer kennen.”
Het is officieel: I’m old and boring. πŸ˜‚

Ik weet niet hoe het anders werkt tussen een schrijver en illustrator, maar ik ben ontzettend blij dat wij het op deze manier doen. Al vraagt het wel wat van een brein en mijn omgeving …
Vanmiddag had ik repetitie met mijn coverband 3 of us. Tussendoor stuurde Katrien tekeningen rond het verhaal van Schakeltijd. De mannen weten gelukkig al hoe het werkt die laatste weken. Alles loopt door elkaar en ik ben iets minder geconcentreerd dan anders. Maar ik val altijd op tijd in. πŸ™‚

15/1/2020: Projectje …

Katrien werkt ook nog aan een heel leuk projectje bij het boek. Zij zorgt voor het creatieve luik, ik vraag offertes op en kijk of het mogelijk is om het uit te voeren. Wordt vervolgd …
What else? Ondertussen lieten al twee mensen weten dat ze het brons voor de titel maar niks vinden. πŸ™‚ Wordt ook vervolgd …
De tekeningenstand: er moeten nog 6 nieuwe afbeeldingen gemaakt worden en 7 verder afgewerkt. Goed op schema dus.
Mijn mailbox zat vandaag vol leuke voorstellen. Maar echt leuk hΓ© met een voorstel op ‘daar heb ik altijd van gedroomd’-niveau. En nu moet ik natuurlijk weer schrijven dat ik er nog niks over kan vertellen. Alleen dat ik zeker ga afspreken met de afzender en voor de droom ga als ik de kans krijg.

16/1/2020: Eindredactie De ideeΓ«nfontein …

Vanmiddag kwam het laatste verhaal terug van Beatrijs. Het is nog helemaal intact, maar haar gevoel voor taal maakt het weer beter.
What else? Verzendmateriaal, ook niet onbelangrijk. Vaak bestellen mensen de twee boeken samen, no problem. Ik ben op alles voorzien, behalve op het verzenden van drie of vier boeken. Dan zit ik in de knoei. Daar komt maandag verandering in. Laat maar komen! πŸ™‚
Ah, jullie dachten dat ik alleen maar wat schreef? πŸ™‚

17/1/2020: Voorwoord …

Vanmorgen stelde ik de Gereglementeerde boekenprijs van 20€ in voor boek 3. Dit is verplicht sinds 1 juli 2017. Ik kwam er ook maar ’toevallig’ achter. Hier vind je meer info.
Veel toffer … Nina schrijft vandaag het voorwoord. Zelf schrijven is spannend, maar iemand anders een pagina laten schrijven voor je is misschien nog spannender. Ik heb er alle vertrouwen in en zoek alvast de Kleenex. πŸ™‚

voorwoord

24/1/2020: Eindredactie aan huis …

Vanmorgen werd er een pakje geleverd. Eigenlijk was ik al vergeten wat ik besteld had. Maar toen ik het opende, was ik erg blij. Er zit een belangrijk onderdeel in voor de boekvoorstelling/signeersessie van 4 april.

fotodoek-300x225

Ik deed er slechts een half uur over om de inhoud van het pakket weer in het zakje te krijgen. πŸ™‚
Daarna laat ik een eerste keer een afdruk maken van het boek met de tekeningen en de cover. Dit is een heerlijk moment. Het blijft gek om door je eigen boek te bladeren. De tekeningen spatten van de bladen af. Helaas moet ook in deze versie nog gekribbeld worden … Zo merk ik dat er heel wat paginanummers ontbreken. Ze zitten verstopt achter de tekeningen. Ik roep Nadia ter hulp voor de Indesignkennis.
Om 16u komt eindredactrice Beatrijs langs. Ik heb nog ‘een paar kleine dingetjes’ aangepast. Het plan: twee uurtjes werken en daarna bijbabbelen bij een sushiboot.

beatrijs-300x225

Na de sushistop stelt Beatrijs voor om het geheel nog eens door te nemen. Ik sputter niet tegen. Het is fijn om je passie te delen met een vakvrouw en zeker als die persoon verstaat wat je wil doen. Schrijven is een solobezigheid en dat vind ik helemaal ok. Ik denk niet dat ik een goeie duoschrijver zou zijn. Maar als de verhalen met kleine aanpassingen beter worden en ik tegelijk veel kan leren van iemand die taal ademt, kan ik alleen maar dankbaar zijn.
We werken door tot 1u! Eigenlijk zijn we redelijk moe. Onnozele humor en wat koffie en chocoladecake zijn dan het ideale wapen.
Als we de laptop sluiten, zegt Beatrijs: ‘Dit wordt een knaller.’ πŸ™‚
Ik blijf er af nu. Promise. πŸ™‚

25/1/2020: Tijd …

Vandaag liet ik de afdruk zien aan mijn ouders en ‘meter’ Nina. Altijd een fijn moment. De reacties zijn alvast positief.
Dan start ik met het aanpassen van de titelkleuren. Hoe ging dat ook alweer in Indesign? O jee. Ik sukkel met het pipetje en kleurstalen, maar het lukt.
Daarna zijn de lijntjes van de opdrachten aan de beurt, ook mooi in de titelkleur van het verhaal. Er vliegen alweer 2u voorbij voor ik het weet. Ik denk dat je vooral tijd moet hebben als je een boek wil maken. πŸ˜‰

27/1/2020: Nog negen weken …

Vanaf vandaag neem ik jullie tien weken lang mee door de verhalen van deel 3. We starten met het verhaal van Schichtelichtje. Voor wie? Voor kinderen/volwassenen die het gevoel hebben dat ze hun plekje niet vinden of niet ten volle mogen/kunnen stralen. Het verhaal biedt ook een mooie intro voor het werken met opstellingen.

Schichtelichtje-300x257

31/1/2020: Publiek …

Eindredactrice Beatrijs gaf me de tip om de verhalen voor te lezen en op te nemen. Zo hoor ik beter waar er eventueel nog dingen stroppen. De voorbije dagen nam ik dus mijn voice op, maar ik wou het graag doen voor een publiek. Ik vond het in Izzy, Edelhart, Casper, Mitsie en meneer Uil.

publiek-300x268

Mijn brein is dol op het verzinnen van zo’n onozele dingen tegenwoordig. πŸ™‚ Ik weet nu ook hoe lang elk verhaal duurt, gemiddeld tussen de 5,5 Γ  7 minuten.
What else? Vanmiddag sprak ik weer af met Katrien. We bekeken de afdruk en stuurden bij waar nodig. De tovenaar van de ideeΓ«nfontein had een iets te ‘chinese’ look. Die wordt helemaal hertekend, maar voor de rest ziet het er al allemaal heel goed uit. We babbelen nog wat over de boekvoorstelling en ons geheim projectje. πŸ™‚

Ik zal je lijf verwarmen en je ziel erbij …

Vrijdagavond ging ik naar Bart Peeters Deluxe in de Lotto Arena. De meningen over de man zijn sterk verdeeld. De ene vindt hem geweldig om zijn echtheid, de andere krijgt de kriebels van zijn nervositeit.
In de Lotto Arena krijg je het hele pakket over je, vanaf de eerste noot. Een zachte stem, teksten met een bodem, een pakkend moment met Ronny Mosuse, efkes wat maatschappelijke thema’s er tussendoor en een waw-ervaring met het koor. Maar ook zotte spurtjes over het gangpad, dansen Γ  la BeyoncΓ©, inclusief (een poging tot) twerken, grapjes vertellen, teksten die nergens op slaan en total loss gaan op de opzwepende muziek van de ideale mannen …
Eerlijk, laat een ander het doen, ik zou het allemaal tΓ© vinden. Maar niet bij den Bart. Zelfs de non-believers moeten aan het einde van het optreden toegeven dat het fantastisch is wat hij doet. Iedereen die daar zit, wil meedoen. Er heerst een vrolijkheid in de gangen die je maar zelden meer voelt bij een groep mensen. Het is er letterlijk en figuurlijk ‘warm’.
Minstens 3u denk je dat het helemaal goed komt met de mensheid, met den Bart als Messias. πŸ™‚
Maar hoe komt dat dan? Echtheid, bedenk ik. Jezelf 100% durven tonen in je ‘anders’ zijn. Geen 99%, want dan ga je af als een gieter, zo dun is de lijn. Je ‘labeltjes’ combineren tot iets fantastisch en daar zelf ongelofelijk veel plezier aan beleven.
En nee, ik zou daar niet mee kunnen samenleven, maar dat doet iemand anders al met veel liefde. πŸ™‚ Hij mag mijn ziel verwarmen, dat is ook al heel wat …

bart-peeters-300x225