20/1/2022: Nummer tien

Het had wat voeten in de aarde, verhaal nummer tien. Ik schreef een tijdje geleden ‘Het beterspel’, een verhaal met thema ‘niet tegen je verlies kunnen’. Het stroomde niet als anders en de twijfel sloeg toe. Nochtans keert Gyppy glimworm terug in dit verhaal, nu samen met zijn broer Eliot. Ze houden een wedstrijdje ‘kaartenhuisje maken’ en Guppy verliest. Dat maakt heel wat emoties los.
Ik ben blij met het thema, herkenbaar in vele gezinnen denk ik. Maar twijfel … En dus testte ik het verhaal in twee gezinnen. De samenvatting: ‘Hun antwoorden: samen spelen is belangrijker dan winnen, de winnaar kan aan de verliezer leren hoe je beter kan worden.’ Dat is echt de clue van het verhaal, dus nu ben ik gerust, het beterspel wordt nummer 10.
What else? Katrien tekende al wel wat, maar sinds deze week staat de turbo aan. Alle afbeeldingen bij de bloemenfluisteraar zijn klaar, op drie dagen tijd. En ze zijn waw! Ik hou me bezig met het plaatsen en feedback geven. Helemaal in flow.
Vandaag werd ook onverwacht de derde druk van deel 3 geleverd, 700 nieuwe exemplaren. Off we go, again!

3/12: jarig

Vandaag ben ik jarig en Katrien weet perfect wat me blij maakt: tekeningen. Ondertussen zijn de tekeningen bij Het spijttapijt klaar met Mo, Meggie en Hatseflats en ook het verhaal van de Prikkelplu komt tot leven. Ik leer Pixie en Hoppe kennen.

15/12: toren

De eerste twee weken van december waren zotjes qua verkoop. Ik wou het een keertje ‘zien’, het aantal boeken die we verzonden hadden. Mijn vader was meteen mee in mijn plan. Het leverde leuke foto’s op, maar ook drie beschadigde exemplaren. 😉

16/12: papierprijs

Ik krijg een bericht van drukwerkmakelaar Igor. De papierprijs is met 40% gestegen en zal nog stijgen in januari. De levertijd kan oplopen tot drie maanden. Na wat rekenwerk en het opvragen van offertes, besluit ik om nu al een derde druk te bestellen van boek 3.

19/12: nummer tien?

‘Zou het niet leuk zijn om weer iets met Guppy te doen?’ vroeg Katrien me onlangs. Dat zie ik wel zitten. Vanavond schrijf ik een verhaal rond Guppy en zijn broer die een kaartspel spelen. Guppy verliest en wordt daar heel erg boos om. Ik vind het thema goed en er zit een leuke twist in het verhaal, maar ergens klopt er nog iets niet. Dit wordt geen makkie, dat voel ik nu al.

24/12: 10.500 exemplaren

Ik hou zoveel mogelijk het schrijfproces van deel 4 bij in deze blog, maar tussendoor vieren we natuurlijk ook het succes van de andere boeken. Vandaag bereikten we de kaap van 10.500 verkochte exemplaren.

31/12: terugblik en doelen

2021 was goed voor 1586 verkochte exemplaren, veel voor een jaar waarin ik geen nieuw boek uitbracht. Boek 1 blijft het populairst met 5905 verkochte exemplaren van de in totaal 10537 boeken over de jaren heen.
‘Had je dat verwacht?’ is een veelgestelde vraag. Nee, natuurlijk niet. Ik herinner me zeer goed de levering van het eerste pallet in de garage met 700 boeken. Een groot deel van mijn spaarcentjes zat erin. Met een klein hartje begon ik aan de verkoop. Maar jullie sloten Guppy en zijn vrienden heel snel in jullie harten.

Een tweede boek kwam er al snel in 2017. Daarna dacht ik dat het klaar was.
Corona hielp misschien bij het maken van een derde boek. 2020 was echt zotjes. Bijna te zotjes, want ik kreeg het allemaal niet goed meer rond. Mijn creativiteit werd gesmoord, ik deed niks anders dan inpakken en facturen maken. 😉
Een webshop en wat aanpassingen brachten de verlossing. Dit jaar ging alles een pak vlotter en ik schreef, tot mijn verbazing, tien nieuwe verhalen. Ik kan niet wachten om ze de wereld in te sturen. Nog even geduld …

Ik ben helemaal klaar voor een zot 2022. Het doel: minstens 2500 exemplaren. 🙂

6/11: Opdrachten

De energie van maatje Nancy van Fonkelster mag niet ontbreken bij het maken van boek 4. Door haar vele ervaringen met kinderen kan ze de verhalen en opdrachten perfect mee invoelen en bijsturen. Fijn om dit samen te doen en er eventjes weer helemaal in te zitten. We hebben nog werk … veel werk …

11/11: Knopen doorhakken

Katrien en ik bespreken vandaag ‘het schema’. Als je hier een beetje volgde, is het duidelijk dat we momenteel niet in de juiste drive zitten, om diverse redenen. Januari 2022 is niet haalbaar, we gaan voor ‘het voorjaar van 2022’. 
Vanaf 20 november vliegen we er weer in en hoop ik hier regelmatig nieuws te kunnen posten. 🙂

29/11: Tekeningen spijttapijt

Als de energie van Katrien en mij samenvloeien, gebeurt het … Vanavond plaatste ik vier tekeningen bij Het spijttapijt. Sommige nog ruw, andere meer afgewerkt, maar nu al schoooooon!
De chats vliegen over en weer en het stroomt weer alsof er nooit een pauze is geweest. Er biggelen tranen over mijn wangen terwijl ik dit schrijf. We’re back!

5/10: kunstwerk

Beatrijs werd vandaag in de bloemetjes gezet als leerkracht, zo verdiend! Ze is de enige die in mijn teksten mag broddelen. 🙂 Elk woord van het artikel klopt, maar dat wist ik ook al voor ze het kunstwerk kreeg.

6/10: eindredactie klaar

Ik krijg mijn teksten terug. Dat blijft toch altijd een beetje spannend. Leer ik bij qua schrijven? Laat ons zeggen dat ik dezelfde fouten blijf maken, hoewel ik er extra probeer op te letten. Och ja, ieder zijn talent zeker. Heel tevreden met de aanpassingen en opmerkingen. Ik plaats alle teksten weer in Indesign en stuur deze versie door naar Katrien. Ze kan nu echt starten. Ik stuur ze ook nog naar Nancy, mijn maatje van de zee. Haar feedback is ook altijd zeer waardevol.

Misschien had ik dit even nodig om er weer in te komen.

7/10: cover

Wow, Katrien is in actie geschoten en toont me een schets voor de cover. Zo leuk! De aanpassingen vliegen over en weer en uiteindelijk zijn we al best tevreden met de look and feel. Zilveren spotlak erbij, yes, komt goed!

Er gebeurt dus weinig … Zo weinig dat ik even twee maanden samenvat. 🙂

26/8: teksten verzenden

Ik verzend de negen verhalen naar Beatrijs voor eindredactie. Zowel zij als ik starten een nieuw schooljaar, altijd een drukke periode. Ik veranderde deels van job en werk nu twee volle dagen op het secretariaat van Qrios Kessel-Lo. Daarnaast geef ik nog wat les, ’s morgens. Ik moet schakelen van avondles en nachtraaf naar ochtendmens, en dat is wennen. Er is geen ruimte in mijn hoofd met alle nieuwe input.
Ook Katrien heeft het erg druk met allerlei projecten. Deel 4 staat on hold.

6/9: meester Wiedewip

In deel 4 zit een verhaal over twee kinderen die gitaarles krijgen van meester Wiedewip. Even checken bij een gitaarleraar of hetgeen ik schrijf een beetje klopt. Ik vraag raad aan Kirri Valvekens, een bevriend muzikant. Hij leest het verhaal en ik krijg, naast tips, volgende feedback: ‘Hey Wendy, wauwww!! Keimooi geschreven!!” Dank je, meester Wiedewip. 🙂

21/9: Katriens eerste boek!

Het is er! Katrien schreef en tekende haar eerste eigen boek. Een prachtig prentenboek werd het. Proficiat, Katrien! Zeer verdiend.

7/7: Bestellingen …

Ik ben in Spanje op verlof, maar de pc is mee voor de bestellingen. Ik zorg voor de administratie, pakbonnen en verzendetiketten. Mijn vader pakt in en verzendt. Een goed geoliede tandem en dat is nodig, want het gaat weer erg hard.

• 

• 

8/7: Herschrijven …

Ik heb ze mee in mijn valies, de negen verhalen. Vandaag neem ik de tijd om ze te herwerken in de strandbar. Ik zit er bijna alleen. Er speelt een leuk muziekje op de achtergrond, ik heb beachview en een mojito. Het schrijversleven … 🙂

• 

• 

21/7: Podcastinterview

Enige tijd geleden vroeg Katrien van Campenhout me of ik zin had in een podcastinterview. Onderwerp: de boeken, maar ook hoogsensitiviteit. Hier kan je het interview beluisteren: Aflevering 14: De kracht van je hoogsensitiviteit, met Wendy Janssens (katrienvancampenhout.be)

24/7: Meter deel 4

She said yes! Gisterenavond sprak ik af met eindredactrice Beatrijs Peeters. We hebben een bijzondere klik van bij het begin en dat is alleen maar gegroeid. Ik moest dus niet lang nadenken over het voorwoord en meterschap van deel 4. Het wordt een bijzondere uitgave. Je leest meer over haar en de andere meters op www.verhalenvoorgevoeligeoortjes.com/team

• 

• 

• 

28/7: Schets

Katrien zendt een schets van de ijsmeermin. Dat voelt altijd als een feestdag.

En dat was het zo ongeveer voor juli. Vakantiemaanden blijken niet meteen de meest productieve. 🙂 Voorlopig panikeer ik niet. Komt goed!

Dit wordt (hopelijk) het kortste maandverslag in the making of.

10 juni: eerste echte tekening

Katrien stuurt me een eerste tekening bij het spijttapijt. Waw, deel 4 krijgt alweer een heel andere look and feel, zoveel is zeker. Wat zou ik graag de tekening met jullie delen. 🙂 Er volgen nog een paar kleine aanpassingen na de plaatsing in Indesign, maar dan valt het stil. Katrien heeft haar handen vol met twee kinderen in examentijd, een nieuw boek voor Clavis Indonesië (jaja) en deze nieuwe uitgave waarvan ik de tekening wel kan tonen. 🙂

12 juni: liedje bij De prikkelplu

Damien stuurt me een liedje bij De prikkelplu. Het refrein blijft hangen, goed zo! Ik pruts wat aan de tekst, we komen er wel. Zijn creativiteit stroomt in ieder geval.

15 juni: nieuwe kaartjes

Wat me deze maand vooral bezighield: de parelkwestie. 🙂
De parels van durf bij boek 2 zijn erg populair. De parels en de kaartjes waarop ze plakken, gaan er hier vlotjes door. Aan parels geen gebrek, maar de kaartjes … Lange tijd werden ze gemaakt door Daisy van coaching De Lotus. Het zijn ronde vormen en die moeten uitgeduwd worden met een plotter. De plotter van Daisy wou niet meer na een update en dus schoot Sofie van Atelier Wonderland me ter hulp. Althans dat wilde ze, want na drie weken vanalles proberen, bleek ook hier iets mis met, toevallig, dezelfde plotter. Toch dank je wel dames voor de effort.
Maar dus moest bibi op zoek naar een oplossing. Wat tekenwerk van Katrien, ontwerp van mij en Vistaprint leverde deze kaartjes op. Ik maakte vierkante kaartjes van rechthoekige, maar liet de achterzijde aan de foutieve kant printen (you stupid woman). 🙂 Ik heb dus redelijk wat moeten knippen en plakken om het in orde te krijgen en de kaartjes zijn dus extra dik. Och ja, het zijn er maar 250. Volgende keer beter!
De parels worden nu ook geplakt met pritt budies ipv lijm. Hopelijk blijft de nagellak zo beter zitten.

• 

• 

O, ik kocht ook nog een nieuw kleurtje nagellak. Nieuwe collectie binnenkort dus. 🙂

25/6: kidsjury

Bij het maken van een boek kies ik een kidsjury. Deze keer koos ik voor de kinderen van mijn osteopate Marieke: Siemen en Felien. Grote fans mag ik wel zeggen. 🙂 Ze kregen de voorbije weken regelmatig een verhaaltje toegestuurd. Dit is de feedback van het gezin:

Prachtig verhaal Wendy…. de kindjes hingen weer aan mijn lippen en ze zijn zeer vereerd om testpubliek te zijn! Zoooooo mooooi! Wat een inspiratie heb je toch! Het klopt weer helemaal! Super leuk verhaal. Inderdaad 1 tje voor de mama’s! Maar de kindjes vinden het ook superleuk en fijn…. zalig die kloktijd!
Prachtig verhaal …. ze zijn hier super fan! En ik ook!
Prachtig verhaal… de kindjes werden er helemaal stil van! Zo bijzonder! Dank je wel om dit wondermooie verhaal te delen!
Zo een mooi verhaaltje… Siemen is er stil van. Hij speelt ook piano… geeft hem de moed om weer eens te oefenen!
Wat een prachtig verhaaltje alweer…. Heel toepasselijk… Dank u dat we het mochten lezen!

Dat zit wel goed dus. 🙂 Ik zou hier graag schrijven dat er een tiende verhaal is, maar nog niet … Momenteel werk ik aan een afstandscursus WordPress voor Qrios, even helemaal iets anders dus.

Begin juli ga ik er een weekje tussenuit, wie weet …

28/6: Opruimliedje

Leuk om de kalme maand af te sluiten: Damien stuurt een opruimliedje bij het verhaal van Rommelien. Echt heel leuk. Wedden dat kamers in no-time opgeruimd zullen geraken. 🙂

3/5/2021: Feedback en liedjes …

Het nieuws is de wereld in. Dank je wel voor de fijne reacties. 🙂
In het weekend zond ik de twee laatste verhalen naar Beatrijs. Vandaag komt er feedback en werk ik eventjes aan de verhalen.

“Die twee ladders zijn echt heel sterk als beeld, heel concreet en visueel.”

Beatrijs Peeters – De twee ladders

“Rommelien heeft een heel eigen karaktertje, een beetje koppig, eigenwijs. Dat vind ik leuk, en dat maakt het verhaal ook spannender, zorgt voor meer conflict, naar de anderen maar ook naar zichzelf toe.”

Beatrijs Peeters – Rommelien

En dan zijn er nog de liedjes …
Damien kreeg eerder deze week de teksten toegezonden. Hij reageert erg enthousiast en hoort mogelijkheden bij:
– De prikkelplu
– Kloktijd
– De sneeuwlantaarn
– De 2 ladders

Zelf zou ik het heel leuk vinden, mochten we een soort opruimliedje kunnen maken. Het team is weer compleet! Wordt vervolgd …

4/5/2021: Inhoudstafel …

Als er geen verhaal komt, werk ik alvast aan de inhoudstafel. Dat lijkt misschien makkelijk, maar probeer maar eens een verhaal samen te vatten in drie of vier lijnen en dat dan maal acht, voorlopig. Ik ben er niet tevreden mee momenteel, maar het is wel leuk om de pagina gevuld te zien.

6/5/2021: Schetsen …

Katrien is in actie, en hoe. De hele voormiddag krijg ik schetsen toegezonden. Plezant!
En nog ander leuk nieuws … Katrien gaf jaren dansles in Ham. Vorig jaar stopte ze. Twee van haar dansertjes zullen meedoen in de musical. Hoe zot is dat?

• 

• 

• 

Deze week geef ik nog ict-les aan vier groepen. Vanaf volgende week nog aan twee groepen. Lees: er komt tijd vrij! Ik check meteen bij Beatrijs of ze tijd heeft om eindredactie te doen op het spijttapijt. Daarna kunnen Katrien en ik pas echt goed bepalen waar er tekeningen komen.

11/5/2021: Eerste meeting …

Het spijttapijt werd al geredigeerd (dank je Beatrijs) en dus konden Katrien en ik vandaag een meeting plannen. De eerste van een hele reeks. De afbeeldingen waren snel duidelijk. Heks Hatseflats, muizen Mo en Meggie en de eekhoorn krijgen elk hun plekje.
Ik voel nu al dat de lay-out er anders zal gaan uitzien, minder afgelijnd. De eerste schetsen zijn alvast ‘mallemachtig’ mooi. 🙂 Go, go, go!

15/5/2021: Eerste liedje …

Damien stuurt me een eerste ‘probeersel’ voor het liedje van Kloktijd. Het arrangement is mooi, maar de tekst voelt voor mij te moeilijk. Ik waak erover dat een 6-jarige het liedje meteen kan meezingen. Even afstemmen naar dezelfde golflengte en gaan.

19/5/2021: Katriens cover …

Damien stuurt me al een tweede liedje, bij De sneeuwlantaarn. Bij dit lied blijven enkele zinnetjes meteen kleven, happy. Het is duidelijk dat hij ook blij is dat hij weer muziek kan maken.
’s Avonds pik ik krachtkaartjes en spaghettisaus (meer info) op bij Katrien en haar gezin. Ze laat me trots de cover zien van haar boek dat in het najaar zal verschijnen. Zot hoe de dingen kunnen lopen. Ik besef nu dat ik nooit zelf een boek zal kunnen tekenen, maar dat hoeft gelukkig ook niet. 🙂

20/5/2021: Nummer 9?

Gisteren postte ik een vraag op FB, nl. welke thema’s jullie nog graag zouden zien verschijnen. Er kwam veel reactie, waarvoor dank. Onderprikkeling triggert me, merk ik. Tussen de suggesties zitten redelijk wat uitdagingen die niet evident zijn en die ik helaas ook niet zal kunnen neerpennen wegens geen ervaring. Het geeft wel aan hoeveel nood er is aan helende verhalen voor kinderen. Ik hoop dan altijd dat ze ze ooit zelf zullen schrijven. 🙂

Ik wil graag een tweede verhaal met ijs of sneeuw. Bij deel 2 met zeecover had ik twee verhalen in de zee. Bij boek 3 met maancover had ik twee verhalen tussen de sterren. Niet dat ik aan regeltjes doe … 🙂
Maar goed, ijs dus. Het dierenrijk is dan net iets beperkter. Een ijsbeer heb ik al in deel 1, maar een walvis kan wel. Verder denk ik aan de klanken van de walvis, een ijsberg met uitgehouwen ijspaleis (de titel?), ijssculpturen en een ijsmeermin.

Vannacht klutst alles door elkaar in mijn hoofd. Om 1u30 kan ik niet anders dan het licht aanknippen en de grote lijnen uitschrijven in mijn boekje. Dat is lang geleden. Tegenwoordig sla ik die stap over, op een paar woorden na, maar mijn pc opstarten op dit uur vind ik er net over.
Ik merk wel dat ik het leuk vind, deze manier van werken. Ik hou ervan om pijltjes te trekken en verbindingen te maken waar ik waarschijnlijk alleen maar aanuit kan. Het stroomt, maar ik voel ook dat er voor mij lading op zit. Thema’s: voelen, vertrouwen, verbinden … Benieuwd wat de walvis me brengt …

21/5/2021: Het ijspaleis (9)

Lang liet het schrijven niet op zich wachten. Gisteren liep ik de hele dag embetant rond. Ik zat met een schrijfei, maar moest ’s avonds nog werken, niet de juiste vibe. Na mijn les probeer ik het toch.
Wilbert walvis keert na jaren terug naar zijn geboorteplek en ontdekt dat het ijspaleis, waarin de zeemeermin woont, afgesloten is. Er wordt gefluisterd dat haar schubben zijn veranderd in ijspegels.
Ik schrijf een dik uur. Halverwege stop ik. De reden: te moe door de onderbroken nacht en een vroege afspraak bij de tandarts.
Vanmiddag schrijf ik verder. In het verhaal komt een refrein van een liedje (nog te verzinnen), en dat biedt een mooie mogelijkheid naar een echt liedje toe, met walvissound. 🙂 Er zijn nog wat dingen waar ik over twijfel, maar ik wacht even op de feedback. Ik laat het efkes los nu …

23/5/2021: Feedback

Mijn favoriete momentjes: feedback van Beatrijs.

Mooi verhaal, een beetje triest en melancholisch (maar dat heeft ook met het lied van de walvis te maken dat ik erbij hoor). Ik hoop dat je hiermee heel veel kinderen bereikt, dit thema is zo herkenbaar.

Beatrijs Peeters – Het ijspaleis

Dit verhaal zal nog tijd vragen om het juist te krijgen, maar die tijd is er gelukkig. Vanavond herwerk ik andere verhalen.

Oh my God, ga ik dit echt weer doen? De goesting is er, maar evengoed de onzekerheid, het uitstelgedrag, de ‘hoe deed ik het alweer?’ perikelen en de kans dat deze verhalen nooit een boek worden …
Maar goed, ik heb het schrijven gemist, dus we zien wel. Heb ik dan niks geschreven sinds april 2020? Weinig. Ik noteerde af en toe iets in mijn boekje, vooral leuke woorden, namen en thema’s. Maar echt een verhaal schrijven, nee. Ik had ook niet het gevoel dat daar ruimte voor was. De verkoop van de drie boeken houdt me redelijk bezig.
Ondertussen is er een webshop en dat neemt wel wat administratie weg. Corona zorgt er dan weer voor dat al mijn andere activiteiten wegvallen, zoals optreden met de coverband, lezingen geven en marktjes doen met de boeken. En misschien was het gewoon weer tijd …
Ik stel me voor dat deel 4 in het universum hangt en dat ik de verhalen gewoon moet downloaden. Ik snotter meteen een zakdoek vol bij het idee. Er is niks wat mij zo raakt als schrijven.

Het is mijn geheim tot ik een 7-tal verhalen geschreven heb. Enkel mijn naasten weten dat ik weer schrijf, ’s nachts, of course. Deze blog hou ik bij voor iedereen die er inspiratie in vindt, mezelf inclusief. 🙂

18/1/2021: Het spijttapijt (1)

Deze titel zit nog niet lang in mijn hoofd. Vraag me niet hoe die daar verzeilde. 13/1 schrijf ik de grote lijnen uit in mijn boekje, niet meteen met het plan om te starten met schrijven.
Het thema is wel duidelijk: sorry zeggen, vooral voor kinderen die dat woord niet graag zeggen, maar ik wil het combineren met leren delen.
Ik zie een wezen (?) met een tapijt en twee muizen. Ik vermoed dat het komt omdat ik een foto van deze twee cuties bewaard heb in een mapje inspiratie. Ze komen uit de boeken van het muizenhuis, geweldig. Normaal zoek ik altijd naar nieuwe figuren (ik gebruikte al een muis in deel 2), maar aan deze kan ik niet weerstaan.

Daarnaast heb ik ooit eens ‘de vertelsleutel’ genoteerd.
Tijdens de kampjes van Fonkelster gebruiken we de praatstok. Wie de praatstok vastheeft, mag praten, de anderen hebben een nog veel belangrijkere taak: luisteren. Ik wil het eerst proberen met de sleutel.
Het lijkt me leuk als het wezen warrelig praat. Humor blijft belangrijk in de verhalen. Tijdens de kerstperiode keek ik naar de film ‘de grote vriendelijke reus’. Ik noteerde toen de woorden die ik grappig vond. Het is dankbaar materiaal nu.
Ik start op een maandagavond, na een afstandsles WordPress. Nu ja, starten. Het witte blad staart naar me. Ik ben weer vergeten hoe het ook alweer ging. Noem het gerust faalangst. Die zal ik er moeten bijnemen, als metgezel, voor de 31ste keer.
Het begin is moeilijk, maar na een tijdje ben ik vertrokken. En dan gebeurt het weer: nieuwe wendingen met oa de grote broer-kleine zus band die erbij komt, wat voor mij verrassend is. Normaal schrijf ik over dingen die een uitdaging waren voor mij als kind. Ik heb geen broer of zus. Een nieuwe fase breekt aan …
Ook de eekhoorn krijgt weer een rol. Het woord sorry laat ik vervangen door smartie. Er volgt zelfs inspiratie voor een cadeautje bij deel 4 in de vorm van kaarten die helpen bij het uitrafelen van een ruzie. Wow, hold your horses.
Ik schrijf 2308 woorden, misschien wel het langste verhaal ooit. Ik herlees het verhaal niet eens en stuur het meteen naar mijn ‘eerste draft lezers’, zelf nog verwonderd.
Ik krijg fijne feedback, ook van Katrien, maar bij haar wringt het stuk rond het vervangen van sorry. Ik laat het even sijpelen.

17/2/21: De prikkelplu (2)

Ik herwerk het spijttapijt, met de nadruk op gemeend sorry zeggen. De vertelsleutel werkt niet en wordt dan toch vervangen door de praatstok. Het wezen krijgt een naam nl. Hatseflats. Tot nu toe is ze een heks, maar ik weet niet of dat zo zal blijven.

Maar goed, er dient zich al een tweede verhaal aan. De prikkelplu staat al in mijn boekje sinds oktober 2019. De titel kwam nadat er al tien verhalen klaar waren voor deel 3. Ik deed er niks meer mee, maar werd overstelpt met paraplus op het net. Oké, ik heb het begrepen.

• 

• 

Het woord prikkelstorm popte toen al op, maar ook voelanders. En ik zie al een hele toffe knutselactiviteit. Euh …
Het thema is duidelijk overprikkeling, maar toch … Er klikt iets wanneer iemand vertelt over een meisje dat beslist heeft om nooit meer te wenen. Ik vertaal het naar een elf, maar het is nog niet rijp. Ik laat het weer los.

In augustus ga ik wandelen met de vriendinnekes. Zij wijzen me op elfenbankjes. (Later leer ik dat het ook tonderzwammen zouden kunnen zijn, maar hé, het is zoveel leuker om te denken dat het elfenbankjes zijn.)
Een grote smile verschijnt. Natuurlijk, de elf weent haar laatste traan en die valt op een elfenbankje. Wat er dan gebeurt, weet ik niet, nog niet.

Ik weet het nog steeds niet als ik start met schrijven, maar dat is eigenlijk meestal zo. De elf wil Hoppe heten. Wezentje Pixie komt ter hulp, maar ook de wolken, de wind, … krijgen een belangrijke rol. De quotes uit het boek ‘De jongen, de vos, het paard en de mol’ helpen een handje. Ik kreeg deze in het voorjaar cadeau van vriendin Nancy. Ze vermoedde dat ik er veel zou kunnen uithalen. Ze kent me goed. 🙂

Het verhaal zal heel herkenbaar zijn voor de gevoelige kids. O, en het past helemaal bij de knutselactiviteit. 🙂
Misschien krijgt Hoppe wel de cover, in de kruin van de boom of anders Pollo pinguïn in een sneeuwlandschap. Pollo wie? Hm, dat is (hopelijk) voor een volgende keer.

19/2/2020: Huppelen in het bos

Ik ga wandelen met Beatrijs, mijn eindredactrice. Wat eerst een zakelijke overeenkomst was, groeide uit tot een bijzondere band. Beatrijs bracht onlangs het boek ‘Puin’ uit. Mijn verwondering en bewondering werd alleen maar groter. Deze vrouw kent het schrijfvak. In vergelijking doe ik maar wat.
We lopen in het bos en na een tijdje vertel ik dan toch dat ik weer aan het schrijven ben. Ik huppel als ik het zeg. Ze is niet verbaasd. Eigenlijk niemand als ik het vertel. Misschien ikzelf nog het meest.
Een paar dagen later vraagt ze of ik mijn verhalen wil zenden. Ik weet dat ze heel weinig tijd heeft en stuur alleen het spijttapijt. Niet veel later ontvang ik al feedback:

‘Sterk verhaal, met een heldere boodschap. Heel leuk, dat taaltje van de heks, misschien kun je het nog net ietsje meer gebruiken? Dat wordt een hit bij kinderen 😊. Mooi ook hoe je meteen de sfeer neerzet, me binnentrekt in het verhaal. Super personage, heks Hatseflats en mooi klankspel.’

Beatrijs Peeters – Het spijttapijt

Waar is de kleenex? Ik krijg alvast aanwijzingen, tips … Zalig om zo te werken en heel motiverend.

22/2/21: Kloktijd (3)

Hier sta ik zelf stom van. Vijf dagen geleden schreef ik nummer 2 en nu dient nummer 3 zich al aan. Flow noemen ze dat zeker? Ik gaf weer online les tot 22u en verheugde me op zeker vier programma’s die ik opgenomen had. Maar iets zei me dat ik moest schrijven. Nu. 🙂
Ik wou al langer iets schrijven rond leven in het nu, minder gehaast leven, stilstaan bij dingen. Ik zoek altijd een manier om iets makkelijk uit te leggen, een klok leek evident. Ik plaats ze in het midden van een eiland en voeg dieren en sprookjesfiguren toe. Leuk!
De klok heeft op een dag genoeg van de drukte en het feit dat ze niet geapprecieerd wordt. Ze neemt kloktijd.
Ik moet daarbij denken aan ‘mamatijd’, iets waar ik het al eens over heb tijdens mijn lezingen. Benieuwd of de kinderen het zullen doorhebben.
Eerst staat het eiland natuurlijk op stelten, maar erna zoeken ze manieren om zonder ‘regelaar’ te leven. Toch missen ze de klok gigantisch …
Op anderhalf uur schrijf ik 870 woorden, netjes. Alleen het einde, daar kom ik niet uit. Ik heb een kort einde, maar dat wringt. Een lang einde is beter, maar daar kom ik niet tot een pointe. Ik heb er vrede mee momenteel.

Wat misschien meespeelt in de flow: ik volgde een AFT-sessie bij een collega/vriendin (Cavalsano) en zette als doel ‘Ik schrijf vlot een succesvol vierde boek’. 🙂 Daarnaast heb ik al een maand een ander eetpatroon, zonder suiker. Ik durf zeggen dat ik nog nooit zo helder in mijn hoofd geweest ben en 5 kilo lichter, wat helpt bij de kleermakerszit. 🙂
Het is nu 0u30, slaaptijd, met een grote smile …

26/2/21: Vriendendienst (4)

Schrijf anders nog eens een verhaal … Echt zotjes dit.
Een paar dagen geleden zag ik in een fbgroep een boekje opduiken met therapeutische verhalen voor kinderen. Ik bestelde het en las het in een ruk uit. Het plan: ideeën opdoen, met het boek ‘steal like an artist’ in het achterhoofd. Een verhaal bleef hangen, dat van een kiepwagen die van iedereen de lading meenam.

Vanavond kijk ik naar The voice. Er komen veel bestellingen binnen, dus ben ik weer aan het multitasken. En als ik dan toch de pc op schoot heb … De sfeer is goed. Ik toon jullie misschien eens mijn schrijfsetting. Veel lichtjes en kaarsjes ….

Maar het verhaal dus … De kiepwagen wordt een takelwagen die vriendschap wil sluiten met zijn collega’s en daar alles voor over heeft. De collega’s behandelen Takel niet zo mooi. Een tractor helpt hem om te leren wat echte vriendschap betekent. Ik typ vier bladen vol op anderhalf uur tijd. Zeer blij met het thema.
Vriendin Daisy heeft de nacht en leest het verhaal meteen. Ook zij ziet de kracht van het thema en wat het kan betekenen voor kinderen. I love echte vriendinnekes die de nacht hebben. 🙂
Slapen nu, de kaarsjes zijn hier al lang uit.

28/2/21: Indesign, here we go …

Katrien valt vanmorgen meteen met de deur in huis. Of ik al een verhaal in een lay-out kan zetten, zodat ze wat kan schetsen tussendoor? Euh, oké. Ik moet nog bekomen van het feit dat er misschien een vierde boek zal komen, anderen zijn daar duidelijk al van overtuigd.
Ik ben aangenaam verrast. Katrien tekent het ene boek na het andere voor Clavis en brengt in het najaar een eigen boek uit. Bonnetje trekken dus. 🙂
Ik open Indesign, maak een kopie van deel 3 (dubbelcheck), maak deze helemaal leeg en plaats de teksten van de vier voorlopige verhalen.
Gisterenavond herwerkte ik het spijttapijt weer een beetje. Vandaag werk ik verder. Het verhaal vult minstens acht pagina’s, een record. Twee tekeningen zijn duidelijk, de rest wat minder.

Vanavond herwerk ik de prikkelplu en zend dit verhaal naar Beatrijs voor feedback. Daarna schrijf ik nog een stuk voor Kloktijd en herwerk ook enkele zinnen. Eigenlijk doe ik te veel. Mijn eeuwige valkuil.

De fase van herschrijven, plaatsen, tekeningen … volgt normaal veel later. Maar sinds vorige week merk ik dat de personages doorheen mijn dagelijkse bezigheden sluipen. De verhaallijnen worden duidelijker, ik hoor zinnetjes, weet ineens wat weg moet … Ik zal er maar op vertrouwen dat het zo moet zijn. Corona maakt dat ik de tijd heb, zeker in het weekend. En ik geef toe, het is fijn om regelmatig te verdwijnen naar fantasieland …

10/3/2021: Feedback …

Mijn werk palmt me de laatste dagen in. Too much pc. Het houdt me tegen om in mijn vrije tijd ook nog erachter te kruipen. Misschien moet ik weer naar pen en papier, maar ik tik zo lekker. 🙂 Lichtpuntjes zijn de feedback die ik krijg van Beatrijs.

“Zo mooi. En zo eenvoudig. Heel heel herkenbaar.”

Beatrijs Peeters – De prikkelplu

“Heerlijk verhaal, en mooi hoe je de klok tot leven hebt gebracht met haar specifieke eigenschappen, ‘lichaamsdelen’.”

Beatrijs Peeters- Kloktijd

“Ik vind Takel heel aandoenlijk 😊, je zet hem goed neer. En ik heb met hem te doen, zo herkenbaar.”

Beatrijs Peeters – Vriendendienst

Ik weet dat ik in de flow moet proberen te blijven, maar ik voel het niet momenteel.

15/3/2021: De auteurs

Vandaag heb ik me eindelijk aangesloten bij de Auteurs, een vereniging die schrijvers helpt bij alle kwesties rond auteursrechten. Hoog tijd dat ik dat allemaal wat serieuzer neem. Leuk weetje: ik ontvang nu centjes (letterlijk) bij elke ontlening uit de bib of dat is toch de bedoeling. Katriens werken zijn al langer beschermd.

16/3/21: De bloemenfluisteraar (5)

Een paar weken geleden zag ik het woord bloesemfluisteraar passeren op Facebook.

Ik ving het woord en schreef het in mijn boekje. Meestal start er dan wel een soort proces waarin ik heel waakzaam moet zijn. En inderdaad, er popt een idee van een tuin met allemaal bloemen met verschillende behoeftes.
In boeken rond HSP wordt er vaak de vergelijking gemaakt tussen paardenbloemkinderen en orchideekinderen. Even kaderen, het gaat over de mogelijkheid om je snel aan te passen. Maar ook deze prent inspireerde me:

Had ik al een kabouter in dit boek? Nee? Dan doen we er meteen twee. Er kan nog wel een thema bij in dit verhaal nl. jaloezie. Tot daar de grote lijnen. Het proces valt stil.

Vanmiddag heb ik mezelf op een edelsteenmassage getrakteerd bij Chana van Metanoia. Ze voelt dat ik ‘een beetje dicht zit naar boven toe’ maw de inspiratie zal niet meteen stromen. Ik weet het. De poort openhouden blijft lastig.

Ik voel me erna redelijk platgelegd, maar besluit om toch naar de bib te rijden. Ik ga op zoek naar kinderboeken rond faalangst en andere thema’s. Deze buit breng ik mee. Etters en letters zou rond faalangst gaan. Er net boven vind ik de GVR. Beatrijs vroeg me om het taaltje van Hatseflats nog uit te breiden. Het is de tweede keer dat het boek op mijn pad komt, ik zal de hint nu maar aannemen zeker? 🙂

’s Avonds ben ik rusteloos. Ik wil lezen, tv-kijken, werken voor school en de andere verhalen herschrijven. Tegelijk val ik bijna om van de slaap. De massage werkt door.
Na veel gedoe kies ik voor het schrijven, jeeee. Ik print de vier vorige verhalen met de bedoeling om ze te herwerken. Maar dan neem ik toch een nieuw Worddocument en typ de titel De bloemenfluisteraar. Het is 22u20. And so the story begins …
Dit verhaal vraagt wat opzoekingswerk: de soorten bloembollen, de functie van bijen bij het verspreiden van zaden …
Een kabouternaam is snel gekozen nl. Paulus, uit mijn kindertijd. De andere krijgt Kobus als naam. Twee uur later heb ik 3,5 pagina’s geschreven. Happy me.
Redelijk zeker dat Chana wel wat meer in de massage heeft gestopt dan alleen maar edelstenen. 🙂

21/3/2021: In the ‘zone’ …

Vandaag nam ik een ‘ik werk aan mijn boek-dag’. Als ik start met herwerken, kom ik in een soort ‘zone’ terecht.
Ik spreek af met een vriendin om even te wandelen, maar ik merk dat het me moeite kost om mijn verhalen achter te laten. Wandelen en voortdoen dus. 🙂
Ik herwerk vooral de bloemenfluisteraar en plaats deze in Indesign. Daarna probeer ik te bepalen waar er tekeningen moeten komen, echt niet gemakkelijk. Ik knip en plak tot ’s avonds.
Euh ja, ik ben dus precies wel een boek aan het maken, hé. Er zijn al 47 pagina’s gevuld, die kan ik toch niet laten liggen?

23/3/2021: Op de bank …

Ik beland op de bank bij mijn osteopate Marieke. Ik heb al een hele tijd last van mijn heup en zeurende pijn naar mijn knie toe. Te veel zittend werk waarschijnlijk en een fitnessapp waar ik nogal enthousiast mee aan de slag ben gegaan. 🙂
Na drie kwartier trekken en sleuren aan mijn lichaam sta ik weer ‘recht’. Fingers crossed dat het betert nu. Staand schrijven zie ik niet zitten. Heb je em? 🙂
Mariekes kinderen zijn zot van de boeken. Zij zijn momenteel mijn kinder testpubliek. Ze kregen het spijttapijt en de prikkelplu toegezonden, beide voltreffers.

25/3/2021: Feedback again 🙂

Donderdag is mijn drukste lesdag. Vanmorgen verneem ik dat ook het volwassenenonderwijs een week eerder in vakantie gaat. Ik snap het niet zo goed. We geven online les, what could possibly go wrong? Versta me niet verkeerd, ik ben niet tegen extra verlof, maar het is niet echt rechtvaardig tegenover de cursisten en als hsp’ertje valt me dat moeilijk.
Net voor mijn laatste avondles krijg ik feedback op de bloemenfluisteraar.

‘Oh, zo mooi, en wat een prachtige pointe! Wat een (h)eerlijk, kwetsbaar en kleurrijk verhaal. Ik herken je.’

Beatrijs Peeters – De bloemenfluisteraar

Ik schiet meteen vol. Het liefst van al zou ik nu starten met herwerken, maar ik moet dus wachten tot na 22u.
Ik besef dat ik nu drie weken heb waarin ik weinig anders kan doen dan schrijven. Een mooi vooruitzicht …

27/3/2021: De sneeuwlantaarn (6)

Wat mis ik de horeca, echt. Niet alleen om te gaan eten met vriendinnen, maar vooral omdat dat normaal the place is waar ik mijn verhalen herwerk. Schrijven kan best eenzaam zijn. In een niet al te drukke horecazaak met een warme choco of op een goed terras met een mojito, daar gebeurt ’the magic’.
Nu zit ik alweer onder mijn fleecedekentje bij mijn kaarsen. Vanavond geen Lego masters owv voetbal, lichte crisis. Dan maar schrijven zeker? Ik lees alle verhalen luidop, herschrijf en maak eindelijk een deftig einde aan kloktijd. Blij.

Maar de titel van deze blog is De sneeuwlantaarn. Wel … In mei van 2019 kribbelde ik al iets rond Pollo pinguïn in mijn boekje. Het thema was rouw, het contrast tussen boven en onder water. Het kwam niet in deel 3 terecht, omdat ik eerder al een verhaal schreef rond rouw.
In augustus vorig jaar wijzigde het thema. Een zeehond raakt de weg kwijt en komt bij pinguïns terecht. Ik schreef er ook het woord troostgenoten bij, de naam van een Facebookgroep. Begin dit jaar verschijnt daarin deze foto.

Sneeuwlantaarn … love it. Ik speel met soortgenoten vs. troostgenoten en zo voel je al meteen waar het thema naartoe gaat: rassen, vluchtelingen …
Vanavond wil het geschreven worden, of beter: ik beslis om weer eens een nieuw document te nemen. Misschien deed ik er zo lang over, omdat het geen evident thema is. Maar nu het erop staat, ben ik er heel blij mee. En wie weet krijgt Pollo pinguïn dus de cover. Met oudjaar stuurde ik die wens alvast uit … Grappig dat ik toen al de sneeuwlantaarn tekende. Al diende die toen om de weg te verlichten naar het vuurhuisje.

Magic! Ineens ben ik heel blij met voetbal op tv vanavond. 🙂

1/4/2021: De twee ladders (7)

Er is nog steeds niks op tv, zoveel is duidelijk. 🙂 Deze foto heb ik een hele tijd geleden opgeslagen in mijn mapje inspiratie. Het thema is meteen duidelijk. Ik moet alleen een activiteit zien te vinden, en personages natuurlijk.

Eergisteren ging ik wandelen in Zichem, met vriendin Daisy. We komen dit schattige laddertje tegen. Een reminder?

’s Avonds besluit ik eens te kijken wat er komt. Ik start vrij vroeg, rond 20u30. In elk boek heb ik twee verhalen met kinderen als personages. Het wordt hoog tijd dat ik dus kids inzet als ik de lijn wil doortrekken. Ik kies voor twee jongens, Bram en Pieter, die gitaar willen leren spelen bij meester Wiedewip. Wiedewip heb ik gepikt uit de GVR. Hoe of wat, tja, dat moet je lezen, hé.
Ik ken niet veel van gitaar, maar ik laat ze starten met een aantal akkoorden. Bij Pieter lukt het vlot, bij Bram wat minder. Ik combineer het thema van eigen tempo met nieuwe hobby’s, faalangst en doorzettingsvermogen. Een koolmeesje krijgt de rol als het helpend personage.
Wanneer ik eindelijk aan de twee ladders kom, loop ik vast. Het is bijna middernacht en ik voel me moe. Ik geef niet graag op, maar ik kom er niet uit. Ik sluit af met 2,5 pagina’s. Het is de eerste keer dat ik de handdoek gooi. Erna bedenk ik dat ik mijn eigen verhaal toepas, niet te snel willen gaan. 🙂
Vanmorgen heb ik nog wat nagedacht over hetgeen ik wil vertellen, het is duidelijker nu.
Vanmiddag heb ik een nascholing ict. Erna schrijf ik verder. Een uurtje later is de eerste draft klaar, overdag geschreven! Heerlijk als er leuke wendingen komen, die ik zelf niet zag aankomen.
De titel is niet spectaculair, maar dat was ‘de twee bruggetjes’ ook niet en het is wel een van de populairste verhalen uit deel 1. Misschien moet ik deze dus maar houden zo.

Zeven verhalen geschreven, op de dag dat deel 3 net een jaar uit is. Ik zou het de wereld kunnen insturen vandaag, maar ik wacht nog graag eventjes. Mijn ideeën zijn, op een paar thema’s en namen na, volledig opgebruikt nu. Kan ik er nog drie schrijven? Ik weet dat dat waarschijnlijk een beetje onnozel klinkt als je ziet hoe vlot het momenteel gaat, maar de zelfzekerheid spat er niet vanaf. 😉

2/4/2021: Rommelien (8)

Heel onnozel … Na The voice is er weer niks op tv en ik had dus nog namen in mijn boekje, oa Rommelien. Het is de titel van een verhaal in een voorleesboek dat ik leende uit de bib, vraag me niet meer welk. Het rare is dat het verhaal totaal niet gaat over opruimen of rommel. Ik leg wel meteen de link.
Lien wil niet opruimen, dat vindt ze stom. Tot daar de insteek. Ik zie niet meteen hoe ik er verder een verhaal van kan maken en wil de pc zelfs afsluiten na twee alinea’s. Maar dan krijg ik de ingeving dat ze haar favoriete knuffelbeer kwijtraakt in de rommel. En natuurlijk komt er een mannetje helpen. Nu zie ik mijn kans om een woord te gebruiken dat ik de presentator van Lego masters hoorde zeggen: pomperompedom. Meer heb ik niet nodig om het verhaal verder uit te werken. Ik denk dat vooral de mama’s hier heel blij mee zullen zijn. 🙂
Twee verhalen met kids in deel 4, check!
Verhalen schrijven is dus voor mij vooral woorden vangen en daarna combineren. Dat is echt the fun part. En telkens weer dat leeg document starten en vertrouwen op wat komt. Nog twee …

12/4/2021: Eerste schets …

De voorbije dagen namen andere dingen de overhand. Ik werkte nog wel aan Rommelien en plaatste de laatste twee verhalen ook in Indesign, maar dat was het zo ongeveer.
Vanmiddag bel ik met Katrien. Ze stuurde vandaag de tekst en tekeningen in van haar eigen boek dat in het najaar zal verschijnen. Topper! Ik vraag voorzichtig of dat betekent dat ze tijd heeft. 🙂
We palaveren over de haalbaarheid van kerstmis, maar zien algauw in dat dit voor haar echt wel een groot project is qua tekeningen. Als ze andere projecten wil blijven doen, is begin 2022 misschien beter.
Een half uur na onze videochat, krijg ik deze schets van Mo en Meggie. We zijn weer vertrokken!

23/4/2021: Bloesems …

Al een week in werkmodus en dat merk ik meteen. Vorige week kreeg ik nog wel deze feedback toegestuurd van Beatrijs op het verhaal van de sneeuwlantaarn. Hier ben ik heel blij mee, want ik vind het zelf een bijzonder verhaal.

Heel mooi, poëtisch verhaal. Symbolisch heel sterk omdat het in de kou is gesitueerd en de warmte van de dieren zelf komt, hoe de warmte van hun veertjes troost biedt. Mooi, mooi, mooi. Knap hoe je er gelijk nog het thema ‘anders zijn’ in verwerkt, racisme lik op stuk geeft.

Beatrijs Peeters – De sneeuwlantaarn

Vandaag spreken we af om te gaan wandelen in Gelrode. Beatrijs geeft de opleiding Schrijven in het Stedelijk conservatorium voor muziek, woord & dans van Hasselt en academie De Vonk in Oud-Heverlee en Haasrode. Er liggen tonnen werk op haar te wachten. Ze neemt een uurtje pauze voor deze wandeling. Uiteindelijk zijn we 2,5 u onderweg. 🙂 Ik denk dat we ook makkelijk drie dagen zouden volbabbelen. Heerlijk!

Ondertussen heb ik ook een datum voor de aankondiging: 30 april. Nog een weekje en jullie kunnen ’the making of’ weer volgen. Ik ben zelf benieuwd …

Wat is het lang geleden dat ik hier nog schreef …

Teller …

Na vijf jaar uitgeven in eigen beheer staat de teller op 9000 verkochte exemplaren, een optelsom van deel 1, 2 en 3. Dit jaar is goed voor 3200 examplaren, echt zot.
Ik kan niet zeggen dat ik daarvan droomde. Ik was al heel bij toen het eerste pallet verkocht geraakt. 🙂 Maar als het je overkomt, is het natuurlijk geweldig.

Drive …

Hoewel, overkomen … Vanaf dag 1 heb ik de drive gevoeld om de verhalen bij de kinderen te brengen. Ik investeerde spaarcentjes en keek vooruit. Het was leuk dat ik wat verdiende, maar dat is nooit een drijfveer geweest. Boek 2 kwam er, de facebookpagina en de bestellingen groeiden mee. Ik werd ineens BTW-plichtig, maar besloot om de prijzen te houden zoals ze waren. Ik ging 60% werken om me meer te kunnen focussen op de hobby die ondertussen uitgroeide tot een kleine onderneming. Maar dat had ik nog niet echt door …

Total loss …

In april kwam deel 3 uit en vanaf toen ging het werkelijk total loss. Ik had ondertussen een groot netwerk opgebouwd en dat netwerk deed ongelofelijk zijn best om de boeken mee de wereld in te sturen. Het werkte …
Ik heb de boeken geen enkele dag losgelaten, of zij lieten mij niet los … het is maar hoe je het bekijkt. De drive werd met de jaren alleen maar groter, zeker met zoveel lieve feedback.

Knagen …

In november van dit jaar besloot ik om een tandje bij te steken. Ik investeerde in een FB training en dat loonde. Ik verzond 706 boeken, een record. Maar deze keer voelde ik geen euforie. Ik wou blij zijn, echt, en ergens was ik dat ook wel, maar er knaagde iets. Als ik eerlijk ben, was dat al een tijdje zo.
Het begon met het programma Andermans zaken. Ik volgde Kamal en de deelnemers doorheen hun ondernemerschap. Ontzettend gepassioneerde mensen die zich soms in de schulden staken om verder te doen. Best confronterend. Toen voelde ik al ‘ik ben een schrijver, maar ik zou eigenlijk ook een ondernemer moeten zijn’. Lees: me bezig houden met cijfers. Ik had daar weinig zin in, omdat de administratie zo al genoeg van me vroeg naast mijn job.
Maar begin december moest ik wel. Ik werd geconfronteerd met het feit dat ik heel hard gewerkt had, maar dat dat zich niet vertaalde in omzet. Dit was echt niet meer oké.
Ik voelde misschien eindelijk hoe moe ik was en hoe ik struggelde om alle ballen in de lucht te houden.

Keerpunt …

De avond voor mijn verjaardag kwam het keerpunt. Ik bespaar jullie ’the drama’, maar het werd toen duidelijk dat ik zo niet verder wilde. Mijn grootste pijnpunt: Ik heb geen tijd meer om te schrijven. In oktober 2019 schreef ik het laatste verhaal. De vraag naar deel 4 is groot en deze keer wil ik het zelf ook heel graag. Maar het is een geschenk dat ik krijg, en daarvoor moet ik openstaan. Met dit volle hoofd zeggen de personages foert. 🙂

Changes …

Ik heb een webshop lang afgehouden. Ik wou alles zelf doen en het persoonlijk houden. Het bleek niet meer haalbaar.
Er kwam een tussenoplossing met een bestelformulier en dat werkte al een stuk beter. En … jullie bleven me jullie verhalen vertellen en feedback zenden.
Een webshop leek ineens toch mogelijk, maar met ruimte voor jullie verhaal. Zelf gefabriceerd, nu in testfaste. Ik hoop alles draaiende te hebben tegen 1 januari. De verkooppunten blijven actief.
En dan het verzenden. Ook daar moest iets veranderen. Ik wil wat minder in een magazijn en op ‘postschema’ leven en zal nog verzenden op maandag en donderdag, tenzij het dringend is of de stapel hier te groot wordt. 🙂 De verzendkosten waren altijd exclusief BTW, maar dit is eigenlijk niet correct, opmerkingske van de boekhouder. Er zal dus 6 % BTW in rekening gebracht worden op deze kosten. Afhalen blijft natuurlijk mogelijk.
Maar de grootste en moeilijkste verandering: de prijzen. Vanaf 1 januari zal een boek 23 € kosten en de krachtkaartjes 13,5 €. Er zijn wat slapeloze nachten, berekeningen en gesprekken aan vooraf gegaan. Het voelt oké nu, ik weet wat de verhalen mogen brengen.