Fonkelend kampje

Donderdagmorgen stonden er tien kids tussen 5 en 9 klaar om 2 dagen op stap te gaan met Fonkel.

We lieten het regenweer niet aan ons hart komen en hebben een hele leuke dag beleefd. Onze start was in de Hoeve Paepehof Kinderboerderij en toen het wat droger werd, zijn we naar de praktijk van Fonkelster getrokken.

We leerden hoe we een praatstok gebruiken en hoe we écht luisteren naar elkaar.  Ook respect voor elkaar, voor de natuur en voor het materiaal kwam naar voor.

Tijdens het spelen leerden we hoe we konden samenwerken, hulp vragen, uitspreken wat we nu echt willen en ook luisteren naar ‘Stop’.

Vrijdag werkten we met een nieuw verhaal (deel 2) en leerden we van Otto Octopus wat overprikkeling is.  Nancy en ik knutselden een grote Otto in elkaar met papier-maché.  Leuk om te doen!

13958176_1362659143762423_6095731504768474088_o-300x169  13975510_1363525407009130_1053771648626465145_o-300x169

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We zochten samen wat zou kunnen helpen en hoe we goed voor onszelf kunnen zorgen. De kinderen maakten hun eigen versie van Otto.

Ik hoop dat Otto Octopus nog lang in hun gedachten mag blijven bengelen.

13900205_1364344560260548_1091639008698376257_n-200x300

 

 

 

 

 

 

 

Verbeeldingskracht

Terug van het 3-daags kinderkamp bij Fonkelster, de huid goed gekleurd (lees: verbrand 😉 ).

Wat hebben 9 lieverds me weer heel wat geleerd. Over verbeeldingskracht en fantasie toelaten bijvoorbeeld.
We maakten een fantasiedier in klei. Een aantal kinderen moesten daar niet over nadenken en vlogen er meteen in. Bij een aantal anderen kwam ‘ik kan dit niet’. En heel eerlijk, dat zinnetje popte ook bij mij op. Heel even maar want ik weet ondertussen dat het kwestie is van de klei vast te nemen, het denken los te laten en te kijken wat er komt. Een paar vraagjes waren genoeg om het ‘ik kan het niet’-kamp in gang te zetten.
Er ontstonden bijzondere creaties met al even bijzondere namen. Maar waar mijn mond helemaal van open viel is dat ze wisten waar het diertje leefde, wat het at, wat het deed als het zich veilig wou voelen, wat zijn superkrachten zijn enz. Geen enkele vraag leverde ook maar enige aarzeling op.

Ik was de voorlaatste in de rij en stelde mijn diertje voor, het schildkonijn. Er werd me een stevig interview voorgelegd en ook bij mij stroomden de woorden uit mijn mond, vanzelf. Ik ken het diertje namelijk al jaren heel goed 😉

Ik hoop dat ze hun fantasie blijven gebruiken. Het vraagt alleen wat aandacht en af en toe een klein aanzetje. Het levert garantie fantastische verhalen op en maakt het leven net een tikkeltje leuker!

IMG_4108-300x200  IMG_4122-300x200  IMG_4383-300x200

Op stap met Fonkel…

Een aantal keer per jaar help ik vriendin Nancy van Fonkelster bij de kinderkampen die ze organiseert.  Deze zomer gebruikten we de verhalen van de twee bruggetjes en kregelig egeltje. De kinderen maakten samen het bruggetje van vertrouwen. Ze gingen naar huis met hun eigen beverkreet en boosmonster. Fijn als verhalen tot leven komen!

11038565_883691205014222_6538252195932867284_n  11049546_883691211680888_1648471949542659917_n  11214058_883691215014221_2470995093037427307_n  11665549_883691208347555_3357914576620120253_n  11949254_907531209296888_1016684357050719730_n  dag-1-60