Twee jaar geleden stelden we het tweede boek voor in Wolfsdonk. Een fantastische namiddag waarbij ook de liedjes de wereld ingestuurd werden. Een paar dagen ervoor deed zich echter een ‘coverdrama’ voor. Ik besloot toen om het niet te vertellen wegens te pijnlijk en iets als ‘show must go on’. Vandaag kan ik het aan … 🙂
Mijn boeken werden toen gedrukt in Bulgarije, niet bij de deur. Ik kreeg een week voor de levering een foto van mijn drukwerkmakelaar met de fiere mededeling dat de boeken bijna klaar waren voor verzending. Ik zag een gouden titel op de cover … Het moest een zilveren zijn … Ah ja, dat was mijn plan, weet je wel: goud, zilver, brons …
Mijn hart deed pijn, de tranen vloeiden. We hadden zoveel maanden hard gewerkt. Dit was het enige wat we niet zelf konden doen. Het eindresultaat zat zo in ons hoofd geprent.
Ik had voor de onthulling zelfs een groot foambord laten maken met zilveren titel. Het voelde alsof ik alles in het roos besteld had voor een babyborrel en alles zou toekomen in het blauw.  🙂
Bij de levering probeerden de mensen rondom mij me te troosten. Het was toch ook mooi, die gouden titel. Dat was ook zo, maar daar ging het niet om. Het klopte niet en dan kan ik heel embetant zijn. Ken uzelf. 😉 Gelukkig was de rest van het boek wel heel erg ok.
Ik moest me herpakken en beslissingen nemen. In plaats van 1000 boeken liet ik 300 boeken leveren. Van de andere 700 werd de cover verwijderd en vernieuwd.
Slechts een paar mensen waren op de hoogte tijdens de voorstelling. Ze steunden me enorm door te zeggen dat het een ‘limited edition’ was, dat het later nog zou opbrengen. 😉 Tegen het einde van de middag kon ik meer en meer blij zijn. Uiteindelijk lag er een nieuw boek en het blonk.
Ik heb geen versie van de limited edition, dat ging toen echt niet voor mij. Een foto heb ik nog wel. Geef toe, zilver is beter. 🙂
Deel 3 zal een bronzen titel krijgen. Ondertussen worden de boeken al een tijdje gedrukt in Litouwen. De drukker daar zal het geweten hebben. 🙂 No drama, please!