Ik volgde heel wat cursussen in het verleden, vooral voor mezelf. Ik moest en zou mijn missie vinden en daar hoorde liefst ook nog een visie bij voor de komende jaren.
Uit een of andere opleiding kwam naar voren dat ik hier was om te entertainen. Het voelde toen alsof dat klopte. Ik ben in mijn element als ik aan een grotere groep mensen les of een lezing geef en mijn armen en humor mee in de stof kan gooien. Tijdens het zingen kan ik ook entertainen, maar daar moest ik wel in groeien, en nog.
En dan schrijf ik ineens twee kinderboeken. Een stuk daarvan is entertainment, maar het is veel meer dan dat. Ik ging dus weer op zoek … Aha, ik wou kinderen helpen bij hun uitdagingen en verbinding brengen tussen ouder en kind. Oeps, mag dat wel, twee missies? En kan ik ze toepassen op al de rest? Nee dus.
Gisteren zei iemand me dat ik voor hem het verschil gemaakt had, door te geloven in hem. Tadaaa, dat is het dacht ik: geloven in mensen zodat ze hun eigen kracht ontdekken. Schoon missie, maar ook dat past niet bij alles wat ik doe.
Vanmorgen had ik het ermee gehad. Dus bij deze … Mijn missie en visie voor de komende jaren: gewoon ‘zijn’.
Wie doet mee?