Net voor ik op het vliegtuig stapte, kreeg ik een berichtje met een voorstel rond de lezingen die ik geef.
Dit waren ongeveer mijn gedachten: ‘O, fijn’, ‘Maar dat is wel een ander publiek’, ‘O shit, ga ik dat wel kunnen?’, ‘Maar wel een leuke uitdaging’, ‘O shit, ga ik dat wel kunnen?’ …
Ik stuurde terug dat ik het een goed idee vond en vroeg tijd om erover na te denken, altijd verstandig als ik in de chaos zit.
Boven de wolken moest ik denken aan het verhaal van Dora duif. Ook zij beleefde de emoties van spanning om iets nieuws en angst om te falen. Ze leerde om naar haar winkeltje in de wolken te vliegen en daar de bollen met sterrenstof uit te zoeken die ze nodig had.
Ook ik zocht in gedachten mijn winkeltje en shopte alles bij elkaar wat ik denk nodig te hebben.
Volgende week zitten we samen, sta ik open, heb ik vertrouwen dat dit niet zomaar op mijn pad komt en heb ik de moed om nieuwe stappen te zetten. Wordt vervolgd …