1/8/2019: Panda-energie
De voorbije dagen begeleidde ik samen met mijn maatje Nancy (Fonkelster) een jongerenkamp. Een bijzondere en intense ervaring. Het schrijven ging even on hold, hoewel ik maandagnacht de feedback van Beatrijs (mijn eindredactrice) op De tevredentijd verwerkte. 🙂
De kinderen kregen ook een schrijfoefening. Fijn om te zien hoe ze hun fantasie de vrije loop lieten en vooral humor inzetten.
Er was ook een oefening met de blinddoek. Niet zomaar een blinddoek, de pandablinddoek. Ik kon het niet laten om deze ook te proberen. Ik vind panda’s geweldige dieren en zou het helemaal niet erg vinden, mocht er eentje zich aandienen als personage. Dus even de energie zetten, dacht ik zo …
Vanmiddag sprak ik af met Beatrijs. We babbelden maar liefst 4u! We hebben veel meer gemeen dan het schrijven. Geen wonder dat het klikt, met en zonder woorden.
Het is fijn om voluit te kunnen babbelen over het proces van het schrijven. Zo herkent ze mijn schrijfdrang als geen ander. Haar nieuwste boek is in de eindfase, heel benieuwd.
In september start ze met de eindredactie van mijn verhalen. Ik heb dus nog een maand om de verhalen zelf te verwerken. Ik hoor mezelf zeggen dat ik me wat tijd ga gunnen, het even ga loslaten. Maar die drang hé …
Daarna bel ik met Damien, de muziekmaker. Hij wil er graag volgende week al invliegen en we bespreken wat ideetjes.
Twee teamleden spreken op een dag en hun enthousiasme voelen, het raakt me. Happy days!
What else? Beatrijs vermeldde ergens in ons gesprek het woord ‘hummels’. Wat later zegt mijn moeder dat de kat van de buren, Hummel, weer terecht is. Ik zal het maar noteren zeker? Daarnaast twijfel ik ineens aan het woord tevredentijd. Misschien is verwondertijd beter.
Wordt vervolgd … 🙂
4/8/2019: Heb ik dat geschreven?
Nina organiseerde vanmorgen een vertelwandeling voor een 20-tal ouders en kids. Ik ging mee als toeschouwer en genieter. Ze las het verhaal van de parel van durf, een van mijn favorieten.
Minstens twee keer dacht ik: ‘Heb ik dat geschreven?’ In positieve zin hé. Ja, Ik was content. 🙂
Ik hoop dat ik dat binnen een paar maanden ook zal denken over de nieuwe verhalen. Momenteel zit het gevoel echt goed. Ik ben blij met de thema’s en ik zie al overal toepassingen. 🙂
Om 22u neem ik mijn kaft mee naar bed. Ik lees de verhalen opnieuw door. Het is een week geleden, lang genoeg om los te laten. Ik verschuif een aantal zinnen en kribbel er op los. Het einde van het dromenpaleis is ineens te lang naar mijn goesting. Drie alinea’s te lang. Ik besluit om de tekst nog niet te schrappen, maar in het rood te zetten. Het is weer middernacht voor ik het weet. Time flies when you’re having fun zeker?
5/8/2019: De printer beslist?
Ik print de verhalen opnieuw. Teveel gekribbel, daar kan ik niet goed tegen. Kijk wat mijn printer doet bij het einde van het dromenpaleis! 🙂
Een mug houdt me wakker. Ik werk weer tot 2u.
Ondertussen vragen jullie je waarschijnlijk af hoe slecht het verhaal was in het begin. 😉 Het verhaal is nog steeds hetzelfde, maar ik ontdek altijd nieuwe manieren om hetzelfde te vertellen, duidelijker. Hoop ik …
6/8/2019: Op zoek naar Nellie nijlpaard …
Ik krijg het in mijn hoofd om een nijlpaard op te zoeken. Bij het vorige boek gingen Katrien en ik naar De balkende hoeve voor een ezelshoot. Ik kies Planckendael voor een nijlpaardshoot. 🙂
Het is meteen bingo. Ik zie twee oortjes boven het water steken en installeer me op de bank bij hem of haar. Het plaatje met info heb ik nog niet gelezen. Eerst foto’s maken. Ik had precies andere oren verwacht, bedenk ik. En is dat een modderpoel of een klein zwembadje?
Ik heb het geluk dat het nijlpaard net nu uit het water wil komen. En dan zie ik het … Het is geen nijlpaard maar een neushoorn! Ik zie de lol er nog van in.
Waar zit het nijlpaard dan? Ik kijk op mijn plannetje en vind er geen. Dit had ik misschien beter eerst even gecheckt. 🙂
Ik stap door Afrika en draai de bocht om. Mijn hart maakt een sprongetje. Ik zie weer oortjes boven het water uit steken. Is dit Nellie?
Het is zeker een nijlpaard, maar van plastic! Een ietsiepietsie teleurstellend toch wel. Het tafereel klopt anders wel met het verhaal van de Mooimaker. Nellie nijlpaard in de poel, ongelukkig om haar dikke lijf en kijkend naar de elegante giraf. Ik geef de hoop op dat er een echt nijlpaard zal volgen.
In het verhaal komt ook een papegaai voor. Daar vind ik genoeg exemplaren van.
Het is een prachtig park, maar het blijft toch een beetje triest. Al die dieren in kooien … Ik zoek nog naar Lizzie schildpad, maar ook die blijkt hier niet te zitten. En panda’s ook niet. 😉
Katrien zal Mr. Google moeten raadplegen voor de beestjes deze keer. En ik zal Mr. Google checken voor ik nog eens impulsief vertrek.
7/7/2019: Eerste schets!
Vandaag stuurde Katrien een eerste schets door van Nellie nijlpaard. Ik was meteen in love. Dat strikje …
Een beetje meer over de tekeningen …
In boek 1 maakte Katrien vaak een tekening die twee pagina’s vulden. Daarnaast had ze dan nog een beetje ruimte voor kleinere tekeningen. In boek 2 startte ze met digitaal tekenen wat veel meer mogelijkheden gaf met oa achtergronden. Katrien kreeg bovendien veel meer ruimte voor haar tekenwerk.
Dat zal nu niet anders zijn. Bijna elk verhaal krijgt drie volledige pagina’s met een tekening. Een tekening die de probleemsituatie/uitdaging schetst, een tekening met de helpende figuur en een ‘eind goed al goed’ tekening.
Wat je hierboven ziet, is een karakterschets. Zo maakt Katrien er een aantal om het personage in te voelen. Gelukkig gaat dat iets sneller op de ipad dan met de hand.
O, ik vermoed dat het een iets dikker boek zal worden. Dat vinden jullie vast niet erg? 😉
12/8/2019: Reekstitel
Als je de eerste keer een isbnnummer aanvraagt, moet je aangeven of het een eenmalige uitgave zal zijn of een reeks. Ik koos voor een reeks. Zot hé. De titel ‘Verhalen voor gevoelige oortjes’ bedacht (of bevoelde?) ik al na een aantal verhalen. Het is een mix van een aantal dingen. Als kind vond ik de meeste verhalen te spannend, zeker de sprookjes van Grimm. Er gebeurde altijd wel iets scary en ik leefde dan helemaal mee. Vaak was ik er nog weken mee bezig. Hetzelfde scenario voltrok zich bij de films van Disney.
Daarnaast heb ik iets met mijn oren … Oké, dit klinkt raar. 🙂 Als kind wreef ik altijd aan de rand van mijn linkeroor als ik moe was of tot rust wou komen. Eigenlijk doe ik dat nu nog. Het wrijven over de oren is verwerkt in het verhaal van Wipstaarts truc. Ik besefte het pas later dat ook dit verhaal weer een aantal dingen van mij bevat. Surprise, surprise! Not.
Maar ook nog dit … Katrien volgde ooit een cursus verhalen schrijven voor kinderen. Zij vertelde me dat het heel goed is om een zintuig in een titel te verwerken. Niet dat ik aan ‘regeltjes’ doe, maar toch … Check!
24/8/2019: Schets Lizzie
Katrien stuurt me een eerste schets van Lizzie schildpad. Zij is het hoofdpersonage in het verhaal van de wat-waslijn. Lizzies huisje zit vol rugzakken en weegt veel te zwaar. Japie krekel helpt haar om op te ruimen. Goed bezig, Katrien!
26/8/2019: Eerste liedje!
Mijn eerste superlange werkdag vandaag en nog wat hitte erbij, redelijk uitgeput. Tijdens een pauze zag ik dat Damien een eerste liedje gestuurd had bij het verhaal van Schichtelichtje. Lastig om dan niet meteen te kunnen luisteren.
Ik laat het inzingen deze keer helemaal over aan Damiens dochters, Natacha en Charlise, en dat voelt goed. Hun stemmetjes passen perfect bij de sfeer van Schichtelichtje. Mee knutselen aan de tekst zal ik niet kunnen laten, vrees ik. Dat doe ik te graag en uiteindelijk ken ik het beste de boodschap van het verhaal.
Een mooi cadeautje aan het einde van de dag. Komt helemaal goed!
Wist je dat de ladies al een eigen album uit hebben, onder de naam Elle Cee. Ze coverden zelfs het liedje van de lelieweg. Zoek hen zeker eens op op YouTube.
Wil je dat Damien en zijn gezin voor jou aan de slag gaan met een gepersonaliseerd lied? Kijk eens op www.wemakeyoursong.com