1/1/2020: Fases …

Momenteel zitten we in de leukste fase, om dan in maart over te schakelen naar de nerveuze fase met een misselijke climax begin april. 🙂
Maar we zijn er helemaal klaar voor om het allemaal nog een keertje te doen.

5/1/2020: Liedjes klaar!

Ze zijn klaar, de vijf nieuwe liedjes bij deel 3. Ik liet het inzingen over aan de dochters van Damien: Natacha en Charlise. Benieuwd wat jullie ervan zullen vinden. Mijn favoriet: De tevredentijd.
Vanaf 4 april zullen ze te beluisteren zijn op YouTube, Spotify, enz. in een apart album. Toevoegen aan het bestaande album gaat helaas niet meer.

Ik slaagde er ook in om mijn boekhouding af te werken van 2019. Not my cup of tea, maar ook dat hoort erbij.
Vanmiddag palaverde ik met Katrien over het hoofdpersonage van Schakeltijd, een meisjesauto. En over grijpwagen Fred, die uiteindelijk een graafmachine zal worden. Ze mogen niet op figuren uit Cars lijken, een uitdaging.
Ook aan de cover wordt al gewerkt. We willen de kleur wijzigen van de schutbladen, van groen naar … Of misschien moeten we het zelf wel ontwerpen? Zal het brons duidelijk genoeg zijn? Zoveel vragen … Er moeten stalen van Litouwen komen om beslissingen te kunnen maken. En zo is er regelmatig wel iets wat maakt dat dingen ineens ‘dringend’ worden.

7/1/2020: Offerte deel 3 …

De offerte voor deel 3 is binnen. Check het zinnetje bij de opmerkingen. 😱😱😱
Dat voelt ongeveer zo: We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.
Maar de cover is al wel bijna klaar en geweldig. Katrien zegt dat het helemaal goed komt. Ik ga helemaal mee in haar vertrouwen en negeer de lege gaten in het boek. 🙂

8/1/2020: Er is ook nog deel 1 …

Je zou het bijna vergeten, er zijn ook nog twee andere boeken. 🙂 Deel 1 blijft erg goed verkopen. Vanochtend werd dan ook de zesde druk geleverd, 700 nieuwe exemplaren.
Ik (voor de fun): “Ik zou er eens willen tussen zitten.”
Papa: “Dan maak ik een troon.”
Vaders … 🙂

Leuk detail: mijn vader hing met zijn bovenlichaam in de kast om deze foto te kunnen maken. 🙂
De voorbije week was erg kalm qua bestellingen. Als je dan een nieuw pallet ziet toekomen … het blijft toch altijd even slikken.
Ik nam een doos van twintig exemplaren mee naar huis. Twee uur later waren ze allemaal weg. 🙂 Tot daar de twijfel …

What else? Katrien tekent nu drie volle dagen per week aan het boek. We chatten bijna de hele dag over en weer over de personages. Het gaat ineens heel erg vooruit en dat is fijn. Ik zie het boek groeien met de dag.

10/1/2020: Job done!

Het tiende verhaal, de ideeënfontein, bleef onafgewerkt. Ik mistte nog een knutselwerkje en ging overal te rade. Grappig als je bedenkt wat de titel van het verhaal is …
Katrien geeft me de tip om eens te kijken op Pinterest. Dat ik daar niet eerder aan dacht. Ik kijk wat rond en klik door van een huisje naar een vogelhuisje naar … Tja, dat kan je lezen in het laatste verhaal hé. 🙂
Ik lees de tekst nog eens helemaal door, maak de laatste aanpassingen en verzend het voor eindredactie naar Beatrijs. Job done! Dit stuk toch alweer …

11/1/2020: Netwerk …

Ik stap achterover gebogen de post binnen met 7 pakketten in mijn handen. Vannacht gingen jullie weer total loss qua bestellingen. Ik bedenk dat er in april weer een zotte periode zal aankomen met heel veel gezeul. 😉
Een vrouw lacht vriendelijk naar me en geeft een blijk van herkenning. Mijn hoofd tolt. Is het van op school? Van de coverband? O jee!
Ik had al een groot netwerk voor ik startte met de boeken, zeker in Aarschot, maar dat netwerk kende ik. Ik weet misschien niet altijd de namen, maar gezichten vergeet ik niet gauw. Dat is nu anders …
Ik zet me op een bankje, niet ver van haar, en ze knikt opnieuw aanmoedigend. Ik hou het niet meer en vraag haar of ze mij kent. Ze zegt dat ze me al jaren volgt op Facebook en boekfan is. En dat ze uitkijkt naar deel 3. Op zo’n momenten wegen de dozen een pak lichter en ben ik ontzettend dankbaar voor dat nieuwe netwerk.
What else? Katrien loopt op wolkjes momenteel. Ze kreeg ongelofelijk fijn nieuws. Maar ik laat ze het graag zelf vertellen als de tijd rijp is.
Ik bestel vanalles voor 4 april, vooral decoratiemateriaal en ik betrap mezelf erop dat ik tussendoor ook al bedenk wat ik ga vertellen. 🙂

13/1/2020: Inhoud …

Dit zijn ze, de tien nieuwe verhalen, aangevuld met vijf liedjes.
Nog tien weken …

Vandaag komt drukwerkmakelaar Igor langs met de stalen voor de schutbladen en de bronzen titel. Ja, hier moet je het mee doen. 🙂
De schutbladen zullen we waarschijnlijk anders aanpakken deze keer, met een bedrukking. Dat is niet alleen mooier en origineler, maar blijkt ook nog eens goedkoper te zijn. 🙂
De bronzen titel blijft een gok. Als ik mijn concept wil behouden, moet het brons zijn nu. Maar ik twijfel …

14/1/2020: Altijd in verbinding …

Katrien en ik zitten al even in de ‘altijd in verbinding’-fase. Ze stuurt tekeningen door en ik mag mijn gedacht zeggen. 🙂 Dat werkt wonderwel erg goed bij ons. Uiteindelijk komen we altijd tot een compromis, als dat al nodig is. Er zijn veel momenten waarop we exact hetzelfde idee hebben. Of niet …
Chatgesprek tussen een schrijver en een illustrator:
W: “Ik zag zo’n ouderwetse koffer als valies, maar is mss niet hip genoeg?
K: “Ik denk dat we het met het koffertje zo dicht mogelijk bij de leefwereld vd kinderen moeten houden, dat helpt bij de identificatie met het hoofdpersonage. Kinderen die uit gaan logeren nemen tegenwoordig altijd een rugzak of trolley mee. Ik denk zelfs dat veel kinderen geen echte valies meer kennen.”
Het is officieel: I’m old and boring. 😂

Ik weet niet hoe het anders werkt tussen een schrijver en illustrator, maar ik ben ontzettend blij dat wij het op deze manier doen. Al vraagt het wel wat van een brein en mijn omgeving …
Vanmiddag had ik repetitie met mijn coverband 3 of us. Tussendoor stuurde Katrien tekeningen rond het verhaal van Schakeltijd. De mannen weten gelukkig al hoe het werkt die laatste weken. Alles loopt door elkaar en ik ben iets minder geconcentreerd dan anders. Maar ik val altijd op tijd in. 🙂

15/1/2020: Projectje …

Katrien werkt ook nog aan een heel leuk projectje bij het boek. Zij zorgt voor het creatieve luik, ik vraag offertes op en kijk of het mogelijk is om het uit te voeren. Wordt vervolgd …
What else? Ondertussen lieten al twee mensen weten dat ze het brons voor de titel maar niks vinden. 🙂 Wordt ook vervolgd …
De tekeningenstand: er moeten nog 6 nieuwe afbeeldingen gemaakt worden en 7 verder afgewerkt. Goed op schema dus.
Mijn mailbox zat vandaag vol leuke voorstellen. Maar echt leuk hé met een voorstel op ‘daar heb ik altijd van gedroomd’-niveau. En nu moet ik natuurlijk weer schrijven dat ik er nog niks over kan vertellen. Alleen dat ik zeker ga afspreken met de afzender en voor de droom ga als ik de kans krijg.

16/1/2020: Eindredactie De ideeënfontein …

Vanmiddag kwam het laatste verhaal terug van Beatrijs. Het is nog helemaal intact, maar haar gevoel voor taal maakt het weer beter.
What else? Verzendmateriaal, ook niet onbelangrijk. Vaak bestellen mensen de twee boeken samen, no problem. Ik ben op alles voorzien, behalve op het verzenden van drie of vier boeken. Dan zit ik in de knoei. Daar komt maandag verandering in. Laat maar komen! 🙂
Ah, jullie dachten dat ik alleen maar wat schreef? 🙂

17/1/2020: Voorwoord …

Vanmorgen stelde ik de Gereglementeerde boekenprijs van 20€ in voor boek 3. Dit is verplicht sinds 1 juli 2017. Ik kwam er ook maar ’toevallig’ achter. Hier vind je meer info.
Veel toffer … Nina schrijft vandaag het voorwoord. Zelf schrijven is spannend, maar iemand anders een pagina laten schrijven voor je is misschien nog spannender. Ik heb er alle vertrouwen in en zoek alvast de Kleenex. 🙂

24/1/2020: Eindredactie aan huis …

Vanmorgen werd er een pakje geleverd. Eigenlijk was ik al vergeten wat ik besteld had. Maar toen ik het opende, was ik erg blij. Er zit een belangrijk onderdeel in voor de boekvoorstelling/signeersessie van 4 april.

Ik deed er slechts een half uur over om de inhoud van het pakket weer in het zakje te krijgen. 🙂
Daarna laat ik een eerste keer een afdruk maken van het boek met de tekeningen en de cover. Dit is een heerlijk moment. Het blijft gek om door je eigen boek te bladeren. De tekeningen spatten van de bladen af. Helaas moet ook in deze versie nog gekribbeld worden … Zo merk ik dat er heel wat paginanummers ontbreken. Ze zitten verstopt achter de tekeningen. Ik roep Nadia ter hulp voor de Indesignkennis.
Om 16u komt eindredactrice Beatrijs langs. Ik heb nog ‘een paar kleine dingetjes’ aangepast. Het plan: twee uurtjes werken en daarna bijbabbelen bij een sushiboot.

Na de sushistop stelt Beatrijs voor om het geheel nog eens door te nemen. Ik sputter niet tegen. Het is fijn om je passie te delen met een vakvrouw en zeker als die persoon verstaat wat je wil doen. Schrijven is een solobezigheid en dat vind ik helemaal ok. Ik denk niet dat ik een goeie duoschrijver zou zijn. Maar als de verhalen met kleine aanpassingen beter worden en ik tegelijk veel kan leren van iemand die taal ademt, kan ik alleen maar dankbaar zijn.
We werken door tot 1u! Eigenlijk zijn we redelijk moe. Onnozele humor en wat koffie en chocoladecake zijn dan het ideale wapen.
Als we de laptop sluiten, zegt Beatrijs: ‘Dit wordt een knaller.’ 🙂
Ik blijf er af nu. Promise. 🙂

25/1/2020: Tijd …

Vandaag liet ik de afdruk zien aan mijn ouders en ‘meter’ Nina. Altijd een fijn moment. De reacties zijn alvast positief.
Dan start ik met het aanpassen van de titelkleuren. Hoe ging dat ook alweer in Indesign? O jee. Ik sukkel met het pipetje en kleurstalen, maar het lukt.
Daarna zijn de lijntjes van de opdrachten aan de beurt, ook mooi in de titelkleur van het verhaal. Er vliegen alweer 2u voorbij voor ik het weet. Ik denk dat je vooral tijd moet hebben als je een boek wil maken. 😉

27/1/2020: Nog negen weken …

Vanaf vandaag neem ik jullie tien weken lang mee door de verhalen van deel 3. We starten met het verhaal van Schichtelichtje. Voor wie? Voor kinderen/volwassenen die het gevoel hebben dat ze hun plekje niet vinden of niet ten volle mogen/kunnen stralen. Het verhaal biedt ook een mooie intro voor het werken met opstellingen.

31/1/2020: Publiek …

Eindredactrice Beatrijs gaf me de tip om de verhalen voor te lezen en op te nemen. Zo hoor ik beter waar er eventueel nog dingen stroppen. De voorbije dagen nam ik dus mijn voice op, maar ik wou het graag doen voor een publiek. Ik vond het in Izzy, Edelhart, Casper, Mitsie en meneer Uil.

Mijn brein is dol op het verzinnen van zo’n onozele dingen tegenwoordig. 🙂 Ik weet nu ook hoe lang elk verhaal duurt, gemiddeld tussen de 5,5 à 7 minuten.
What else? Vanmiddag sprak ik weer af met Katrien. We bekeken de afdruk en stuurden bij waar nodig. De tovenaar van de ideeënfontein had een iets te ‘chinese’ look. Die wordt helemaal hertekend, maar voor de rest ziet het er al allemaal heel goed uit. We babbelen nog wat over de boekvoorstelling en ons geheim projectje. 🙂