Donderdagavond ging ik naar een lezing over hoogsensitieve kinderen, georganiseerd door De Survivalacademie en gegeven door Els Dens, mijn mentor tijdens mijn coachopleiding
Fijn om te zien hoe ieder op zijn eigen, authentieke manier iets neerzet rond het onderwerp en hoeveel nood er blijft aan zo’n avonden.
Els vroeg aan de ouders wat al eens moeilijk loopt, maar ook welke kwaliteiten ze zien in hun kinderen. De flipchart raakte goed gevuld en ik merkte bij mezelf dat ik meteen verhalen begon te koppelen aan de onderwerpen.

Weer thuis en in de stilte krijg ik een beeld voor me:
Ik zie mezelf en een kind in een knusse zetel, met fleecedekentje, en we drinken Wonderland thee. Ik luister naar zijn uitdaging en zoek dan in een oude kast met twintig schuiven naar het verhaal dat het beste bij die uitdaging past. Het verhaal zit opgerold in een glimmend papiertje met een strikje aan elke kant. We pakken het uit als een cadeautje en lezen het samen. Daarna is er ruimte voor een babbeltje, tekenen of knutselen.
Verhalenapothekeres, dat ga ik worden als ik groot ben … met pleistertjes voor de ziel …